Το νέο blog για το καγιάκ και τα ελληνικά ποτάμια είναι γεγονός!
Πέμπτη 25 Φεβρουαρίου 2010
Τρίτη 23 Φεβρουαρίου 2010
ΠΑΣΟΚ εναντίον Μπιρμπίλη
Οι προσπάθειες της εξωκοινοβουλευτικής υπουργού Περιβάλλοντος για τη χάραξη μιας νέας -πραγματικά «πράσινης»- πολιτικής βρίσκουν λυσσαλέα αντίδραση από κυβερνητικά στελέχη.
Πώς εννοούν την πράσινη ανάπτυξη οι βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος; Πράσινη όπως η φύση; Ή όπως το «βαθύ», παλαιού τύπου, ΠΑΣΟΚ; Δυστυχώς, η πολιτική πλάστιγγα κλίνει προς το δεύτερο. Οι δύο βασικότερες προσπάθειες για τη χάραξη μιας πραγματικά νέας γραμμής σε θέματα περιβάλλοντος (η επανεξέταση της εκτροπής Αχελώου και το νομοσχέδιο για τις πυρόπληκτες περιοχές της Αττικής) έχουν συναντήσει τη λυσσαλέα αντίδραση αριθμού κυβερνητικών βουλευτών, με την υποστήριξη βέβαια και τμήματος της Νέας Δημοκρατίας.
Περισσότερα στο ΟΙΚΟ της Καθημερινής. 11/02/2010
Πώς εννοούν την πράσινη ανάπτυξη οι βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος; Πράσινη όπως η φύση; Ή όπως το «βαθύ», παλαιού τύπου, ΠΑΣΟΚ; Δυστυχώς, η πολιτική πλάστιγγα κλίνει προς το δεύτερο. Οι δύο βασικότερες προσπάθειες για τη χάραξη μιας πραγματικά νέας γραμμής σε θέματα περιβάλλοντος (η επανεξέταση της εκτροπής Αχελώου και το νομοσχέδιο για τις πυρόπληκτες περιοχές της Αττικής) έχουν συναντήσει τη λυσσαλέα αντίδραση αριθμού κυβερνητικών βουλευτών, με την υποστήριξη βέβαια και τμήματος της Νέας Δημοκρατίας.
Περισσότερα στο ΟΙΚΟ της Καθημερινής. 11/02/2010
Τιμωρήθηκε με 6 μήνες για τις αμμοληψίες, ο προϊστάμενος της Κτηματικής Υπηρεσίας
Με παύση έξι μηνών από τα καθήκοντά του και πλήρη στέρηση των αποδοχών του, τιμώρησε πρόσφατα τον προϊστάμενο της Κτηματικής Υπηρεσίας Ηλείας Νικόλαο Σιάνη, με απόφασή του το Α' Υπηρεσιακό - Πειθαρχικό Συμβούλιο του υπουργείου Οικονομικών για τη σιωπή του και τη γενικότερη συμπεριφορά του στις παράνομες επί σειρά ετών αμμοχαλικοληψίες στον Πηνειακό Λάδωνα, στον Αλφειό και τη Νέδα.
Η δίκη που είχε διακοπεί τον Οκτώβριο του 2009, λόγω εκλογών, ολοκληρώθηκε πρόσφατα με καταδίκη του πρώην προϊσταμένου της ΚΥΔ Ηλείας, ο οποίος παρά τις 22 καταγγελίες για παράνομες αμμοχαλικοληψίες στον Πηνειακό Λάδωνα και τον Αλφειό, στο διάστημα 2005-2007, από τους εργολάβους που είχαν αναλάβει δήθεν αντιπλημμυρικά έργα στα εν λόγω ποτάμια, αλλά στην ουσία σήκωσαν χιλιάδες τόνους αμμοχάλικο απ' τις κοίτες των ποταμών, τα οποία χρησιμοποίησαν για την κατασκευή έργων της Ιονίας Οδού.
Η συγκεκριμένη υπόθεση είχε απασχολήσει τη δημοσιότητα την περίοδο 2007-2008, έπειτα από δημοσιεύματα και αντεγκλεισεις του δημοσιογράφου της Ελευθεροτυπίας Δ.Νοδάρου και της βουλευτού της ΝΔ Φ.Πιπιλή, την επικαιρη ερώτηση στη Βουλή του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Ν. Τσούκαλη, αλλά και την εμπλοκή του εν λόγω εργολάβου Τραμπούκη (Κερκετεύς ΑΤΕ) στην υπόθεση της απαγωγής Παναγόπουλου.
Η Ελευθεροτυπία μάλιστα είχε δημοσιεύσει στις 12.3.2009 την έκθεση - φωτιά του Σώματος Επιθεωρητών Δημόσιας Διοίκησης, στην οποία η Κτηματική Υπηρεσία Ηλείας κατηγορούταν πως "δεν επιλήφθηκε για την επιβολή των προβλεπόμενων κυρώσεων και προστίμων κατά των μεγαλοεργολάβων που έκλεβαν το αμμοχάλικο. Ακόμη και μετά την κοινοποίηση σε αυτή εγγράφων των αστυνομικών τμημάτων του νομού για παράνομες δραστηριότητες στους δύο ποταμούς από τις εταιρείες εξόρυξης αδρανών υλικών, σιωπούσε προκλητικά".
Εντυπωσιακό μάλιστα είναι και το γεγονός πως παρά τις καταγγελίες, ο προϊστάμενος της Κτηματικής είχε πάρει το 2009 "ευνοϊκή" μετάθεση, ως προϊστάμενος στην ΚΥΔ Αχαίας.
Ομόφωνα αποφασίστηκε από το δικαστήριο η επιβολή της άνω ποινής για τα πειθαρχικά παραπτώματα:
Παράβασης καθήκοντος, αμέλεια και ατελής ή μη έγκαιρη εκπλήρωση του καθήκοντος, άρνηση σύμπραξης, συνεργασίας και χορήγησης στοιχείων ή εγγράφων κατά τη διεξαγωγή έρευνας, επιθεώρησης ή ελέγχου από τον γενικό επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης και τα ιδιαίτερα Σώματα και Υπηρεσίες Επιθεώρησης και Ελέγχου του Ν.3528/2007.
Πηγές:
Με ανοχή του προϊσταμένου της Κτηματικής οι αμμοχαλικοληψίες στη Νέδα. 09/02/2010
Οι αμμοληψίες από τη Νέδα, τα αντιπλημμυρικά και οι ευθύνες. 22/07/2009
Η συγκεκριμένη υπόθεση είχε απασχολήσει τη δημοσιότητα την περίοδο 2007-2008, έπειτα από δημοσιεύματα και αντεγκλεισεις του δημοσιογράφου της Ελευθεροτυπίας Δ.Νοδάρου και της βουλευτού της ΝΔ Φ.Πιπιλή, την επικαιρη ερώτηση στη Βουλή του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Ν. Τσούκαλη, αλλά και την εμπλοκή του εν λόγω εργολάβου Τραμπούκη (Κερκετεύς ΑΤΕ) στην υπόθεση της απαγωγής Παναγόπουλου.
Η Ελευθεροτυπία μάλιστα είχε δημοσιεύσει στις 12.3.2009 την έκθεση - φωτιά του Σώματος Επιθεωρητών Δημόσιας Διοίκησης, στην οποία η Κτηματική Υπηρεσία Ηλείας κατηγορούταν πως "δεν επιλήφθηκε για την επιβολή των προβλεπόμενων κυρώσεων και προστίμων κατά των μεγαλοεργολάβων που έκλεβαν το αμμοχάλικο. Ακόμη και μετά την κοινοποίηση σε αυτή εγγράφων των αστυνομικών τμημάτων του νομού για παράνομες δραστηριότητες στους δύο ποταμούς από τις εταιρείες εξόρυξης αδρανών υλικών, σιωπούσε προκλητικά".
Εντυπωσιακό μάλιστα είναι και το γεγονός πως παρά τις καταγγελίες, ο προϊστάμενος της Κτηματικής είχε πάρει το 2009 "ευνοϊκή" μετάθεση, ως προϊστάμενος στην ΚΥΔ Αχαίας.
Ομόφωνα αποφασίστηκε από το δικαστήριο η επιβολή της άνω ποινής για τα πειθαρχικά παραπτώματα:
Παράβασης καθήκοντος, αμέλεια και ατελής ή μη έγκαιρη εκπλήρωση του καθήκοντος, άρνηση σύμπραξης, συνεργασίας και χορήγησης στοιχείων ή εγγράφων κατά τη διεξαγωγή έρευνας, επιθεώρησης ή ελέγχου από τον γενικό επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης και τα ιδιαίτερα Σώματα και Υπηρεσίες Επιθεώρησης και Ελέγχου του Ν.3528/2007.
Πηγές:
Με ανοχή του προϊσταμένου της Κτηματικής οι αμμοχαλικοληψίες στη Νέδα. 09/02/2010
Οι αμμοληψίες από τη Νέδα, τα αντιπλημμυρικά και οι ευθύνες. 22/07/2009
Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου 2010
Catch and Release. Όπως λέμε... Οικολογικό ψάρεμα
Το "catch and release" είναι μια βασική αρχή του fly fishing και σημαίνει "πιάσιμο και απελευθέρωση"!
Στο εξωτερικό οι ψαράδες έχουν μια διαφορετική νοοτροπία για το ψάρεμα σε σχέση με τους περισσότερους Έλληνες. Ψαρεύουν για προσωπική ευχαρίστηση και απελευθερώνουν συνήθως τα αλιεύματα τους. Στην χώρα μας έχω βρει σε διάφορα ποτάμια αρκετούς ψαράδες που ψάρεψαν και κρατούσαν πέστροφες σε μέγεθος μικρής σαρδέλας, κανονική γενοκτονία δηλαδή. Ειλικρινά λυπάμαι για την νοοτροπία αρκετών ελλήνων "ψαράδων". Άλλοι κάνουν το παν για γεμίσουν τους καταψύκτες τους με πέστροφες χρησιμοποιώντας ότι μέσο μπορείτε να φανταστείτε για να ψαρέψουν. Χρησιμοποιούν δίχτυα, γεννήτριες, χλωρίνη, πεζόβολα και ότι παράνομο μπορεί να χωρέσει ο νου σας. Ποιος επιτέλους θα τους ελέγξει προτού να είναι πολύ αργά;
Είναι καιρός λοιπόν να υιοθετήσουμε και εμείς την νοοτροπία του catch and release και να δώσουμε μεγαλύτερη βάση στον εμπλουτισμό πέστροφας στα ποτάμια μας. Ήδη ο πληθυσμός τις καφέ πέστροφας (fario) στην Ελλάδα, έχει μειωθεί δραματικά. Είναι κρίμα να έχουμε τόσα όμορφα ποτάμια στην χώρα μας και να είναι άδεια από ζωή γιατί μια μικρή μερίδα ανθρώπων δεν διαθέτει ώριμη σκέψη για να καταλάβει ότι αυτό που κάνει είναι καταστροφικό.
Ολοκληρώνοντας θέλω να τονίσω πως για να μπορούμε και στο μέλλον εμείς και τα παιδιά μας να χαιρόμαστε την φύση, και να ζούμε τις εμπειρίες που μας χαρίζει αυτή η τεχνική στο ψάρεμα πέστροφας, θα πρέπει να προσέχουμε για να έχουμε. Οπότε, CATCH AND RELEASE!
Πηγή: fly-fishing.gr
Στο εξωτερικό οι ψαράδες έχουν μια διαφορετική νοοτροπία για το ψάρεμα σε σχέση με τους περισσότερους Έλληνες. Ψαρεύουν για προσωπική ευχαρίστηση και απελευθερώνουν συνήθως τα αλιεύματα τους. Στην χώρα μας έχω βρει σε διάφορα ποτάμια αρκετούς ψαράδες που ψάρεψαν και κρατούσαν πέστροφες σε μέγεθος μικρής σαρδέλας, κανονική γενοκτονία δηλαδή. Ειλικρινά λυπάμαι για την νοοτροπία αρκετών ελλήνων "ψαράδων". Άλλοι κάνουν το παν για γεμίσουν τους καταψύκτες τους με πέστροφες χρησιμοποιώντας ότι μέσο μπορείτε να φανταστείτε για να ψαρέψουν. Χρησιμοποιούν δίχτυα, γεννήτριες, χλωρίνη, πεζόβολα και ότι παράνομο μπορεί να χωρέσει ο νου σας. Ποιος επιτέλους θα τους ελέγξει προτού να είναι πολύ αργά;Είναι καιρός λοιπόν να υιοθετήσουμε και εμείς την νοοτροπία του catch and release και να δώσουμε μεγαλύτερη βάση στον εμπλουτισμό πέστροφας στα ποτάμια μας. Ήδη ο πληθυσμός τις καφέ πέστροφας (fario) στην Ελλάδα, έχει μειωθεί δραματικά. Είναι κρίμα να έχουμε τόσα όμορφα ποτάμια στην χώρα μας και να είναι άδεια από ζωή γιατί μια μικρή μερίδα ανθρώπων δεν διαθέτει ώριμη σκέψη για να καταλάβει ότι αυτό που κάνει είναι καταστροφικό.
Ολοκληρώνοντας θέλω να τονίσω πως για να μπορούμε και στο μέλλον εμείς και τα παιδιά μας να χαιρόμαστε την φύση, και να ζούμε τις εμπειρίες που μας χαρίζει αυτή η τεχνική στο ψάρεμα πέστροφας, θα πρέπει να προσέχουμε για να έχουμε. Οπότε, CATCH AND RELEASE!
Πηγή: fly-fishing.gr
Όχι στο Υδροηλεκτρικό Καρπενησιώτη απ' το Δήμο Ποταμιάς
Ο Δήμος Ποταμιάς απεφάνθη: "Όχι στο υδροηλεκτρικό του Καρπενησιώτη"
Μέσα σε κλίμα έντασης και έντονης αντιπαράθεσης, συζητήθηκε το αίτημα εταιρείας για την κατασκευή υδροηλεκτρικής βιομηχανικής μονάδας στον Καρπενησιώτη ποταμό στη θέση “Πατήματα” του δήμου Ποταμιάς την Πέμπτη 28/1/10. Ανάμεσα των παρευρισκομένων στο συμβούλιο και η συντονιστική επιτροπή της Κίνησης Πολιτών για την Προστασία του Ευρυτανικού Περιβάλλοντος, κάτοικοι του δήμου και πολλοί φίλοι της ευρυτανικής φύσης.
Δεν έλειψε η ένταση και η αψιμαχία κατά τη συζήτηση -όπως η αποχώρηση του σύμβουλου Κώστα Αναγνωστάκη διαμαρτυρόμενος για την έντονη παρέμβαση παρευρισκομένων στην διαδικασία, αναδεικνύοντας το μεγάλο ενδιαφέρων της τοπικής κοινωνίας αλλά και την θέση του νομού ευρύτερα πάνω στο καυτό θέμα των ΑΠΕ.
Ο Πρόεδρος του συμβουλίου κ. Δημήτριος Τσελεπής δεν στέρησε σε κανένα το λόγο επιτρέποντας να ακουστούν όλες οι απόψεις μέσα σε κλήμα δημοκρατίας. Το καυτό θέμα του υδροηλεκτρικού αναπτύχθηκε στις πραγματικές του διαστάσεις, φέρνοντας στην επιφάνεια “κρυφές” επιπτώσεις τις οποίες αποκρύπτουν έντεχνα οι εταιρίες στο βωμό του κέρδους.
Ακούστηκαν ενδιαφέρουσες απόψεις, όπως του σύμβουλου κ. Ιωάννη Γαβρίλη ο οποίος έφερε ως παράδειγμα την επαγγελματική του δραστηριότητα, κρίνοντας την θεωρία ενός τέτοιου εγχειρήματος στη πράξη. “Η ενδιαφερόμενη εταιρία, μας τα παρουσιάζει όλα ωραία θεωρητικά, αλλά η εμπειρία μου με δίδαξε ότι στη πράξη, το αποτέλεσμα είναι τελείως διαφορετικό. Γι’ αυτό το λόγο, δεν εγκρίνω το εν λόγο έργο, γιατί φοβάμαι ότι στη πράξη θα είναι ολέθριο για το ποτάμι και τη περιοχή ευρύτερα”.
Την αγωνία και των τοπικών συμβουλίων Καρίτσας και Δερματίου που αρνήθηκαν την πρόταση της εταιρίας, εξέφρασε με σθένος ο πρόεδρος του τοπικού διαμερίσματος Καρίτσας κ. Παναγιωτόπουλος. Στις επίμονες και τεκμηριωμένες ερωτήσεις του, δεν έλαβε ικανοποιητικές απαντήσεις, παρά αοριστίες από τον εκπρόσωπο της εταιρίας που παρευρίσκονταν στη συζήτηση.
Το αποτέλεσμα της συζήτησης στην ψηφοφορία δεν αφήνει κανένα περιθώριο αμφισβήτησης. Εννέα κατά και τρία “υπέρ”.
Η μικρή μειοψηφία που τάχθηκε υπέρ του έργου, αιτιολόγησε την θέση της στο σκεπτικό ότι πρέπει να “ρίξουμε” νερό στο κρασί μας και να μην λέμε όχι σε όλα, πιστεύοντας ότι με αυτό τον τρόπο θα περιορίσουν στο ελάχιστο την πίεση των εταιριών για ανάπτυξη ΑΠΕ στο νομό μας. Αυτό έρχεται σε αντίθεση με τη θέση της Κίνησης Πολιτών, που πιστεύει ότι με την λανθασμένη αυτή θετική γνώμη πολύ μικρής μερίδας αυτοδιοικητικών, θα ανοίξει ουσιαστικά την όρεξη των εταιριών για πλήρη εκβιομηχανοποίηση ΑΠΕ του νομού.
Άφησαν το λύκο να φυλάει τα πρόβατα...
Καμία επιστημονική - περιβαλλοντική μελέτη δεν έχει γίνει στη χώρα μας για ανάπτυξη “πράσινης ενέργειας”. Το χωροταξικό σχέδιο για τις ΑΠΕ του κ. Σουφλιά και το οποίο υιοθετεί... η κ. Μπιρμπίλη, στηρίχτηκε αποκλειστικά και μόνο στις “μελέτες” και τα στοιχεία των ίδιων των εταιριών για ανάπτυξη αμφίβολης “πράσινης ενέργειας” και όχι στο πλούσιο επιστημονικό δυναμικό της χώρας μας. Αυτό υποκρύπτει μεγάλους κινδύνους στο ιδιαίτερο και ευαίσθητο περιβάλλον της ελληνικής χερσονήσου στο βωμό του κέρδους.
Με αυτό το αντιεπιστημονικό κριτήριο - λευκή επιταγή στις εταιρίες, είναι υποχρέωση κάθε ευαίσθητου πολίτη, να αντισταθεί στο έγκλημα που ήδη συντελείται σε πολλά μέρη της πατρίδας μας υπό την πίεση και απληστία για κέρδος των εταιριών με την “ευλογία” του άβολου ελληνικού κράτους, εις βάρος του περιβάλλοντος.
Η ηλεκτρονική διαβούλευση που έλαβε χώρα τον Δεκέμβριο του 2009 και διήρκεσε μέχρι την 15 Ιανουαρίου του 2010, ανέδειξε τον καλά καμουφλαρισμένο από τις εταιρίες επερχόμενο κίνδυνο.
Οι 172 επιστημονικά, εμπεριστατωμένες και τεκμηριωμένες θέσεις των οργανώσεων ανά τη χώρα, κρατικές και μη, συμπεριλαμβανομένου και της δικής μας Κίνησης Πολιτών, που συμμετείχαν στη διαβούλευση, δεν αφήνει περιθώρια στο κράτος να συνταχθεί υπέρ των εταιριών.
Αφοπλίζει τις μέχρι τώρα κατηγορίες των εταιριών στην δήθεν άγνοια του κόσμου και των “ακραίων” οργανώσεων που αντιτίθενται στο σχέδιο νόμου “έκτρωμα” και ουσιαστικά “ξεγύμνωσε” τους πραγματικούς σκοπούς του όλου εγχειρήματος. Το σημαντικότερο όμως είναι, ότι η χώρα μας βάσει του σχεδίου νόμου δεν μπορεί να πετύχει το 20% ως στόχο παραγωγής πράσινης ενέργειας από την επέλαση ανεμογεννητριών και υδροηλεκτρικών, απόδειξη όχι μόνο η κατάργηση, αλλά η κατασκευή επιπλέον δύο νέων μονάδων καύσης λιγνίτη στη Μεγαλόπολη, εκθέτοντας την “ευαισθησία” των υπέρμαχων των Α.Π.Ε. για τους κατοίκους της περιοχής.
Τα Τσιφλίκια ξανάρχονται...
Καμία ευρωπαϊκή ή διεθνή σύμβαση - οδηγία επιβάλει σε κάθε χώρα να αναπτύξει ΑΠΕ. Απεναντίας, τονίζεται η εξαίρεση των χωρών αυτών που χαρακτηρίζονται από το ιδιαίτερο και ευαίσθητο περιβάλλον τους όπως η Ελλάδα. Η χώρα μας δεν ευαισθητοποιήθηκε στο κριτήριο αυτό, παρά υποτάσσεται στις πιέσεις των καιροσκόπων - εταιριών, χαρίζοντας τους τα βουνά και τα ποτάμια μας άνευ όρων. Δημόσιες εκτάσεις, βουνά και ποτάμια, χαρίζονται στις εταιρίες χωρίς προηγούμενο. Ο θεσμός τσιφλίκι, επιστρέφει στη χώρα μας ως ...ύψιστο καθήκον για την προστασία του περιβάλλοντος!!!
Το παράδειγμα της λίμνης Κρεμαστών ως ιδιοκτησία της ΔΕΗ, μας δείχνει το δρόμο. Καμία απολύτως ενέργεια δεν επιτρέπεται, είτε αυτή λέγεται επιχειρησιακή είτε αναπτυξιακή, χωρίς την άδεια της ιδιοκτήτριας εταιρίας. Εκτός αυτού, καμία εγγύηση στο σχέδιο νόμου δεν δύναται για αποκατάσταση των ποταμών και βουνοκορφών όταν “κλείσει” ο σύντομος κύκλος ζωής των υδροηλεκτρικών ή ανεμογεννητριών. Πολλά τέτοια “νεκροταφεία παλιοσίδερων” μπορεί να δει κανείς ανατρέχοντας στο διαδίκτυο, σε πρώην ευαίσθητα οικοσυστήματα όπως των ΗΠΑ κυρίως, τα οποία επιλέχθηκαν με κριτήριο την πληθυσμιακή αποψίλωση, άρα μικρές οι αντιδράσεις.
Ο καιροσκοπισμός στην υπηρεσία του περιβάλλοντος...
Στη συνθήκη του Κιότο τονίστηκε η προστασία του περιβάλλοντος και όχι η καταστροφή του για την σωτηρία του! Σε αυτό συντάσσονται και οι οργανώσεις που αντιστέκονται, οι οποίες δεν αγωνιούν για το υλιστικό τους μέλλον, αλλά για το ίδιο το περιβάλλον.
Το κράτος υποκύπτει και αναθέτει την διαχείριση και προστασία του σε εργολάβους!!!, οι οποίοι ...αγωνιούν για τα παιδιά της Μεγαλόπολης. Πρέπει πάση θυσία αυτό να αποτραπεί και το περιβάλλον να μείνει αλώβητο όπως τον παραλάβαμε και έτσι να το παραδώσουμε στις επόμενες γενιές.
Η ηλεκτρονική διαβούλευση του Υπουργείου Περιβάλλοντος κατέρριψε τα μέχρι πρότινος δεδομένα. Η λοιδορία των εταιριών με σύμμαχο μειοψηφίες της τοπικής αυτοδιοίκησης και μέρος των ΜΜΕ κατά των Περιβαλλοντικών Οργανώσεων που αντιστέκονται στο σχέδιο νόμου έπεσαν στο κενό.
Το φαινόμενο αυτό το είδαμε και το βλέπουμε στην Ευρυτανία, όπου η νομαρχιακή αυτοδιοίκηση, αντί να πάρει θέση, συνεχίζει ένοχα να σιωπά. Από την άλλη, τοπική εφημερίδα, απεγνωσμένα προσπαθεί σε κάθε της ευκαιρία να υποβαθμίσει το έργο και τις πράξεις της Κίνησης Πολιτών, γράφοντας ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι συνδιαλέγεται με κάποιες εταιρίες!!! Μήπως πρόκειται για συγκοινωνούντα δοχεία; Το μόνο που κατάφεραν, ήταν να μετατρέψουν τη λάσπη σε “μπούμεραγκ” αναδεικνύοντας τον πραγματικό ρόλο του καθενός.
Οι τεκμηριωμένες και επιστημονικές προτάσεις - παρατηρήσεις στη διαβούλευση του σχέδιο νόμου για τις ΑΠΕ της Κίνησης Πολιτών για την προστασία Ευρυτανικού Περιβάλλοντος, έγιναν υπόδειγμα και σημείο αναφοράς για τις περισσότερες περιβαλλοντικές οργανώσεις της Ελλάδας.
Απελευθέρωση της πράσινης ενέργειας τώρα
Θα ήταν τεράστιο ατόπημα αν το κράτος υποκύψει στην πίεση των εταιριών κλείνοντας τα μάτια της και δεν απελευθερώσει την ενέργεια, ώστε να μπορεί ο κάθε πολίτης αυτής της χώρας να συμμετέχει ισόνομα, ισότιμα και κυρίως ουσιαστικά στην προστασία του περιβάλλοντος και του πλανήτη εν τέλη.
Πρωτίστως μια πολιτική ενημέρωσης και μείωσης της αλόγιστης κατανάλωσης ενέργειας επιβάλλεται.
Επιτρέποντας και επιδοτώντας τα νοικοκυριά και τους χώρους εργασίας να τοποθετήσουν, στις σκεπές, ταράτσες, παράθυρα, αυλές, φωτοβολταϊκά σώματα. Ο στόχος παραγωγής του 20% από πράσινη ενέργεια θα υπερκαλυφθεί άμεσα και με το παραπάνω.
Η σύνταξη της κυβέρνησης με τους “ενεργειακούς εργολάβους”, θα φέρει τεράστιες αναταράξεις στον κοινωνικό ιστό και θα πυροδοτήσει απρόβλεπτες καταστάσεις. Είναι καζάνι που βράζει, έτοιμο να εκραγεί, στη περίπτωση που δεν λάβει υπόψιν της τις επιστημονικά - τεκμηριωμένες θέσεις των περιβαλλοντικών οργανώσεων.
Ένα τέτοιο σενάριο, ισούται με υποβάθμιση της κοινής λογικής και προσβολή της ίδιας της δημοκρατίας.
Γιώργος Τάσιος
Πηγή: Ευρυτανικός Παλμός
Μέσα σε κλίμα έντασης και έντονης αντιπαράθεσης, συζητήθηκε το αίτημα εταιρείας για την κατασκευή υδροηλεκτρικής βιομηχανικής μονάδας στον Καρπενησιώτη ποταμό στη θέση “Πατήματα” του δήμου Ποταμιάς την Πέμπτη 28/1/10. Ανάμεσα των παρευρισκομένων στο συμβούλιο και η συντονιστική επιτροπή της Κίνησης Πολιτών για την Προστασία του Ευρυτανικού Περιβάλλοντος, κάτοικοι του δήμου και πολλοί φίλοι της ευρυτανικής φύσης.
Δεν έλειψε η ένταση και η αψιμαχία κατά τη συζήτηση -όπως η αποχώρηση του σύμβουλου Κώστα Αναγνωστάκη διαμαρτυρόμενος για την έντονη παρέμβαση παρευρισκομένων στην διαδικασία, αναδεικνύοντας το μεγάλο ενδιαφέρων της τοπικής κοινωνίας αλλά και την θέση του νομού ευρύτερα πάνω στο καυτό θέμα των ΑΠΕ.
Ο Πρόεδρος του συμβουλίου κ. Δημήτριος Τσελεπής δεν στέρησε σε κανένα το λόγο επιτρέποντας να ακουστούν όλες οι απόψεις μέσα σε κλήμα δημοκρατίας. Το καυτό θέμα του υδροηλεκτρικού αναπτύχθηκε στις πραγματικές του διαστάσεις, φέρνοντας στην επιφάνεια “κρυφές” επιπτώσεις τις οποίες αποκρύπτουν έντεχνα οι εταιρίες στο βωμό του κέρδους.
Ακούστηκαν ενδιαφέρουσες απόψεις, όπως του σύμβουλου κ. Ιωάννη Γαβρίλη ο οποίος έφερε ως παράδειγμα την επαγγελματική του δραστηριότητα, κρίνοντας την θεωρία ενός τέτοιου εγχειρήματος στη πράξη. “Η ενδιαφερόμενη εταιρία, μας τα παρουσιάζει όλα ωραία θεωρητικά, αλλά η εμπειρία μου με δίδαξε ότι στη πράξη, το αποτέλεσμα είναι τελείως διαφορετικό. Γι’ αυτό το λόγο, δεν εγκρίνω το εν λόγο έργο, γιατί φοβάμαι ότι στη πράξη θα είναι ολέθριο για το ποτάμι και τη περιοχή ευρύτερα”.
Την αγωνία και των τοπικών συμβουλίων Καρίτσας και Δερματίου που αρνήθηκαν την πρόταση της εταιρίας, εξέφρασε με σθένος ο πρόεδρος του τοπικού διαμερίσματος Καρίτσας κ. Παναγιωτόπουλος. Στις επίμονες και τεκμηριωμένες ερωτήσεις του, δεν έλαβε ικανοποιητικές απαντήσεις, παρά αοριστίες από τον εκπρόσωπο της εταιρίας που παρευρίσκονταν στη συζήτηση.
Το αποτέλεσμα της συζήτησης στην ψηφοφορία δεν αφήνει κανένα περιθώριο αμφισβήτησης. Εννέα κατά και τρία “υπέρ”.
Η μικρή μειοψηφία που τάχθηκε υπέρ του έργου, αιτιολόγησε την θέση της στο σκεπτικό ότι πρέπει να “ρίξουμε” νερό στο κρασί μας και να μην λέμε όχι σε όλα, πιστεύοντας ότι με αυτό τον τρόπο θα περιορίσουν στο ελάχιστο την πίεση των εταιριών για ανάπτυξη ΑΠΕ στο νομό μας. Αυτό έρχεται σε αντίθεση με τη θέση της Κίνησης Πολιτών, που πιστεύει ότι με την λανθασμένη αυτή θετική γνώμη πολύ μικρής μερίδας αυτοδιοικητικών, θα ανοίξει ουσιαστικά την όρεξη των εταιριών για πλήρη εκβιομηχανοποίηση ΑΠΕ του νομού.
Άφησαν το λύκο να φυλάει τα πρόβατα...
Καμία επιστημονική - περιβαλλοντική μελέτη δεν έχει γίνει στη χώρα μας για ανάπτυξη “πράσινης ενέργειας”. Το χωροταξικό σχέδιο για τις ΑΠΕ του κ. Σουφλιά και το οποίο υιοθετεί... η κ. Μπιρμπίλη, στηρίχτηκε αποκλειστικά και μόνο στις “μελέτες” και τα στοιχεία των ίδιων των εταιριών για ανάπτυξη αμφίβολης “πράσινης ενέργειας” και όχι στο πλούσιο επιστημονικό δυναμικό της χώρας μας. Αυτό υποκρύπτει μεγάλους κινδύνους στο ιδιαίτερο και ευαίσθητο περιβάλλον της ελληνικής χερσονήσου στο βωμό του κέρδους.
Με αυτό το αντιεπιστημονικό κριτήριο - λευκή επιταγή στις εταιρίες, είναι υποχρέωση κάθε ευαίσθητου πολίτη, να αντισταθεί στο έγκλημα που ήδη συντελείται σε πολλά μέρη της πατρίδας μας υπό την πίεση και απληστία για κέρδος των εταιριών με την “ευλογία” του άβολου ελληνικού κράτους, εις βάρος του περιβάλλοντος.
Η ηλεκτρονική διαβούλευση που έλαβε χώρα τον Δεκέμβριο του 2009 και διήρκεσε μέχρι την 15 Ιανουαρίου του 2010, ανέδειξε τον καλά καμουφλαρισμένο από τις εταιρίες επερχόμενο κίνδυνο.
Οι 172 επιστημονικά, εμπεριστατωμένες και τεκμηριωμένες θέσεις των οργανώσεων ανά τη χώρα, κρατικές και μη, συμπεριλαμβανομένου και της δικής μας Κίνησης Πολιτών, που συμμετείχαν στη διαβούλευση, δεν αφήνει περιθώρια στο κράτος να συνταχθεί υπέρ των εταιριών.
Αφοπλίζει τις μέχρι τώρα κατηγορίες των εταιριών στην δήθεν άγνοια του κόσμου και των “ακραίων” οργανώσεων που αντιτίθενται στο σχέδιο νόμου “έκτρωμα” και ουσιαστικά “ξεγύμνωσε” τους πραγματικούς σκοπούς του όλου εγχειρήματος. Το σημαντικότερο όμως είναι, ότι η χώρα μας βάσει του σχεδίου νόμου δεν μπορεί να πετύχει το 20% ως στόχο παραγωγής πράσινης ενέργειας από την επέλαση ανεμογεννητριών και υδροηλεκτρικών, απόδειξη όχι μόνο η κατάργηση, αλλά η κατασκευή επιπλέον δύο νέων μονάδων καύσης λιγνίτη στη Μεγαλόπολη, εκθέτοντας την “ευαισθησία” των υπέρμαχων των Α.Π.Ε. για τους κατοίκους της περιοχής.
Τα Τσιφλίκια ξανάρχονται...
Καμία ευρωπαϊκή ή διεθνή σύμβαση - οδηγία επιβάλει σε κάθε χώρα να αναπτύξει ΑΠΕ. Απεναντίας, τονίζεται η εξαίρεση των χωρών αυτών που χαρακτηρίζονται από το ιδιαίτερο και ευαίσθητο περιβάλλον τους όπως η Ελλάδα. Η χώρα μας δεν ευαισθητοποιήθηκε στο κριτήριο αυτό, παρά υποτάσσεται στις πιέσεις των καιροσκόπων - εταιριών, χαρίζοντας τους τα βουνά και τα ποτάμια μας άνευ όρων. Δημόσιες εκτάσεις, βουνά και ποτάμια, χαρίζονται στις εταιρίες χωρίς προηγούμενο. Ο θεσμός τσιφλίκι, επιστρέφει στη χώρα μας ως ...ύψιστο καθήκον για την προστασία του περιβάλλοντος!!!
Το παράδειγμα της λίμνης Κρεμαστών ως ιδιοκτησία της ΔΕΗ, μας δείχνει το δρόμο. Καμία απολύτως ενέργεια δεν επιτρέπεται, είτε αυτή λέγεται επιχειρησιακή είτε αναπτυξιακή, χωρίς την άδεια της ιδιοκτήτριας εταιρίας. Εκτός αυτού, καμία εγγύηση στο σχέδιο νόμου δεν δύναται για αποκατάσταση των ποταμών και βουνοκορφών όταν “κλείσει” ο σύντομος κύκλος ζωής των υδροηλεκτρικών ή ανεμογεννητριών. Πολλά τέτοια “νεκροταφεία παλιοσίδερων” μπορεί να δει κανείς ανατρέχοντας στο διαδίκτυο, σε πρώην ευαίσθητα οικοσυστήματα όπως των ΗΠΑ κυρίως, τα οποία επιλέχθηκαν με κριτήριο την πληθυσμιακή αποψίλωση, άρα μικρές οι αντιδράσεις.
Ο καιροσκοπισμός στην υπηρεσία του περιβάλλοντος...
Στη συνθήκη του Κιότο τονίστηκε η προστασία του περιβάλλοντος και όχι η καταστροφή του για την σωτηρία του! Σε αυτό συντάσσονται και οι οργανώσεις που αντιστέκονται, οι οποίες δεν αγωνιούν για το υλιστικό τους μέλλον, αλλά για το ίδιο το περιβάλλον.
Το κράτος υποκύπτει και αναθέτει την διαχείριση και προστασία του σε εργολάβους!!!, οι οποίοι ...αγωνιούν για τα παιδιά της Μεγαλόπολης. Πρέπει πάση θυσία αυτό να αποτραπεί και το περιβάλλον να μείνει αλώβητο όπως τον παραλάβαμε και έτσι να το παραδώσουμε στις επόμενες γενιές.
Η ηλεκτρονική διαβούλευση του Υπουργείου Περιβάλλοντος κατέρριψε τα μέχρι πρότινος δεδομένα. Η λοιδορία των εταιριών με σύμμαχο μειοψηφίες της τοπικής αυτοδιοίκησης και μέρος των ΜΜΕ κατά των Περιβαλλοντικών Οργανώσεων που αντιστέκονται στο σχέδιο νόμου έπεσαν στο κενό.
Το φαινόμενο αυτό το είδαμε και το βλέπουμε στην Ευρυτανία, όπου η νομαρχιακή αυτοδιοίκηση, αντί να πάρει θέση, συνεχίζει ένοχα να σιωπά. Από την άλλη, τοπική εφημερίδα, απεγνωσμένα προσπαθεί σε κάθε της ευκαιρία να υποβαθμίσει το έργο και τις πράξεις της Κίνησης Πολιτών, γράφοντας ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι συνδιαλέγεται με κάποιες εταιρίες!!! Μήπως πρόκειται για συγκοινωνούντα δοχεία; Το μόνο που κατάφεραν, ήταν να μετατρέψουν τη λάσπη σε “μπούμεραγκ” αναδεικνύοντας τον πραγματικό ρόλο του καθενός.
Οι τεκμηριωμένες και επιστημονικές προτάσεις - παρατηρήσεις στη διαβούλευση του σχέδιο νόμου για τις ΑΠΕ της Κίνησης Πολιτών για την προστασία Ευρυτανικού Περιβάλλοντος, έγιναν υπόδειγμα και σημείο αναφοράς για τις περισσότερες περιβαλλοντικές οργανώσεις της Ελλάδας.
Απελευθέρωση της πράσινης ενέργειας τώρα
Θα ήταν τεράστιο ατόπημα αν το κράτος υποκύψει στην πίεση των εταιριών κλείνοντας τα μάτια της και δεν απελευθερώσει την ενέργεια, ώστε να μπορεί ο κάθε πολίτης αυτής της χώρας να συμμετέχει ισόνομα, ισότιμα και κυρίως ουσιαστικά στην προστασία του περιβάλλοντος και του πλανήτη εν τέλη.
Πρωτίστως μια πολιτική ενημέρωσης και μείωσης της αλόγιστης κατανάλωσης ενέργειας επιβάλλεται.
Επιτρέποντας και επιδοτώντας τα νοικοκυριά και τους χώρους εργασίας να τοποθετήσουν, στις σκεπές, ταράτσες, παράθυρα, αυλές, φωτοβολταϊκά σώματα. Ο στόχος παραγωγής του 20% από πράσινη ενέργεια θα υπερκαλυφθεί άμεσα και με το παραπάνω.
Η σύνταξη της κυβέρνησης με τους “ενεργειακούς εργολάβους”, θα φέρει τεράστιες αναταράξεις στον κοινωνικό ιστό και θα πυροδοτήσει απρόβλεπτες καταστάσεις. Είναι καζάνι που βράζει, έτοιμο να εκραγεί, στη περίπτωση που δεν λάβει υπόψιν της τις επιστημονικά - τεκμηριωμένες θέσεις των περιβαλλοντικών οργανώσεων.
Ένα τέτοιο σενάριο, ισούται με υποβάθμιση της κοινής λογικής και προσβολή της ίδιας της δημοκρατίας.
Γιώργος Τάσιος
Πηγή: Ευρυτανικός Παλμός
Πέμπτη 11 Φεβρουαρίου 2010
"Εκτροπή Αχελώου". Το σήριαλ καλά κρατεί...
Αναστέλλονται προσωρινά τα έργα εκτροπής του Αχελώου με την τελευταία απόφαση της Ολομέλειας του Τμήματος Αναστολών του Συμβουλίου της Επικρατείας.
Το συμβούλιο έκανε δεκτή την αίτηση της WWF Ελλάς, τονίζοντας ότι με τη λειτουργία των έργων θα επέλθει περαιτέρω επιδείνωση του φυσικού περιβάλλοντος, κλονισμός του οικοσυστήματος και επιβάρυνση του ποταμού. Η WWF Ελλάς ζητούσε από το ΣτΕ να ανασταλεί η συνέχιση των έργων εκτροπής του Αχελώου, τα έργα δηλαδή αποπεράτωσης του φράγματος της Συκιάς, των έργων της ΔΕΗ στη Μεσοχώρα, κλπ.
Από την πλευρά του το Δημόσιο ισχυρίζεται ότι η συνέχιση των εργασιών στα τμήματα του έργου που βρίσκονται σε εξέλιξη στο φράγμα της Συκιάς και στη σήραγγα εκτροπής δεν έχουν δυσμενή επίπτωση θα έχει στο περιβάλλον, ενώ η διακοπή των εργασιών θα επιφέρει δυσμενείς οικονομικές συνέπειες σε βάρος του Δημοσίου λόγω διάλυσης της σύμβασης, που ανέρχεται περίπου στο 1 εκ. ευρώ.
Η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας έχει ακυρώσει τρεις φορές τις σχετικές υπουργικές αποφάσεις για τα έργα εκτροπής του Αχελώου (1994, 2000 και 2005). Το ΣτΕ θα ασχοληθεί εκ νέου με την εκτροπή του Αχελώου, αφού σταλούν οι απαντήσεις από το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων επί των ερωτημάτων που έχουν σταλεί από την Ολομέλεια του ΣτΕ το περασμένο έτος.
Πηγή: ΣΚΑΙ Νews 10.02.2010
Σ.Σ. Μήπως η κυβέρνηση θα πρέπει κάποια στιγμή να "αφήσει" το θέμα της πολυ-καταδικασμένης εκτροπής και να κοιτάξει πως θ' αποδεσμεύσει τα ήδη κατασκευασμένα υδροηλεκτρικά έργα Μεσοχώρας και Συκιάς; Τα έργα στη Μεσοχώρα έχουν ολοκληρωθεί και "σκουριάζουν" εδώ και χρόνια. Τα εργοτάξια έχουν ήδη επιβαρύνει τα μέγιστα το περιβάλλον. Κάποια στιγμή θα πρέπει η Πολιτεία να λύσει τα προβλήματα των πληγόμενων οικισμών και της αποκατάστασης του περιβάλλοντος, ώστε τα έργα να λειτουργήσουν. Να έχουμε στο νου μας πως η λειτουργία των έργων αυτών θα μας γλυτώσει απ' την κατασκευή πολλών άλλων, ιδιωτικών έργων.
Το συμβούλιο έκανε δεκτή την αίτηση της WWF Ελλάς, τονίζοντας ότι με τη λειτουργία των έργων θα επέλθει περαιτέρω επιδείνωση του φυσικού περιβάλλοντος, κλονισμός του οικοσυστήματος και επιβάρυνση του ποταμού. Η WWF Ελλάς ζητούσε από το ΣτΕ να ανασταλεί η συνέχιση των έργων εκτροπής του Αχελώου, τα έργα δηλαδή αποπεράτωσης του φράγματος της Συκιάς, των έργων της ΔΕΗ στη Μεσοχώρα, κλπ.
Από την πλευρά του το Δημόσιο ισχυρίζεται ότι η συνέχιση των εργασιών στα τμήματα του έργου που βρίσκονται σε εξέλιξη στο φράγμα της Συκιάς και στη σήραγγα εκτροπής δεν έχουν δυσμενή επίπτωση θα έχει στο περιβάλλον, ενώ η διακοπή των εργασιών θα επιφέρει δυσμενείς οικονομικές συνέπειες σε βάρος του Δημοσίου λόγω διάλυσης της σύμβασης, που ανέρχεται περίπου στο 1 εκ. ευρώ.
Η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας έχει ακυρώσει τρεις φορές τις σχετικές υπουργικές αποφάσεις για τα έργα εκτροπής του Αχελώου (1994, 2000 και 2005). Το ΣτΕ θα ασχοληθεί εκ νέου με την εκτροπή του Αχελώου, αφού σταλούν οι απαντήσεις από το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων επί των ερωτημάτων που έχουν σταλεί από την Ολομέλεια του ΣτΕ το περασμένο έτος.
Πηγή: ΣΚΑΙ Νews 10.02.2010
Σ.Σ. Μήπως η κυβέρνηση θα πρέπει κάποια στιγμή να "αφήσει" το θέμα της πολυ-καταδικασμένης εκτροπής και να κοιτάξει πως θ' αποδεσμεύσει τα ήδη κατασκευασμένα υδροηλεκτρικά έργα Μεσοχώρας και Συκιάς; Τα έργα στη Μεσοχώρα έχουν ολοκληρωθεί και "σκουριάζουν" εδώ και χρόνια. Τα εργοτάξια έχουν ήδη επιβαρύνει τα μέγιστα το περιβάλλον. Κάποια στιγμή θα πρέπει η Πολιτεία να λύσει τα προβλήματα των πληγόμενων οικισμών και της αποκατάστασης του περιβάλλοντος, ώστε τα έργα να λειτουργήσουν. Να έχουμε στο νου μας πως η λειτουργία των έργων αυτών θα μας γλυτώσει απ' την κατασκευή πολλών άλλων, ιδιωτικών έργων.
Τετάρτη 10 Φεβρουαρίου 2010
Καρπενησιώτης ή Τρικεριώτης; Διαλέχτε που να φτιάξουμε υδροηλεκτρικό!
Με κίνδυνο να γίνουμε και μονότονοι αλλά και να παρεξηγηθούμε από άλλους φίλους μας σε άλλα μέρη της όμορφης πατρίδας μας, θα ξανασχοληθούμε με την Ευρυτανία και τα ποτάμια της. Αιτία σήμερα η πολύ ενδιαφέρουσα επιστολή του Κωνσταντίνου Χουλιάρα στα "Ευρυτανικά Νέα" με τίτλο "Άνεμοι και Ύδατα - Υδροηλεκτρικά Έργα και Ανανεώσιμες Πηγές στην Ευρυτανία"
Η παρέμβασή μου έγκειται στο οτι ενώ τα έργα ΑΠΕ είναι πλέον προ των πυλών και ιδιαίτερα η Ευρυτανία, θα σηκώσει μεγάλο μέρος από το βάρος τους, μετατρέποντας την όμορφη ορεινή φύση της σε μια σειρά από εργοτάξια υδροηλεκτρικών και αιολικών έργων, υπάρχει σύγκρουση απόψεων στην τοπική κοινωνία και η μια πλευρά προσπαθεί να βάλει τρικλοποδιά στην άλλη.
Σε προηγούμενο άρθρο της, με τίτλο "Στα Διπόταμα θα γίνει το μεγαλύτερο υδροηλεκτρικό της Ευρυτανίας" η εφημερίδα "Ευρυτανικά Νέα" (Αρ. φυλ. 373/6-1-10), επιτίθεται εναντίον της "Κίνησης Πολιτών Καρπενησίου" γιατί ενώ αντιδρά στο Υδροηλεκτρικό που θέλει να φτιάξει η εταιρεία Μηχανική στον Καρπενησιώτη, δε διαμαρτύρεται για το διπλάσιου μεγέθους υδροηλεκτρικό που θέλει να κατασκευάσει η εταιρεία Ρόκας στον Τρικεριώτη.
Οι "Φίλοι των Ποταμών" έχουν κάνει γνωστή την αντίρρησή τους για όλα τα υδροηλεκτρικά έργα σε πλεύσιμα ποτάμια, αλλά και ιδιαίτερα στο έργο στον Καρπενησιώτη, για το οποίο μάλιστα είχε σχεδιάσει συμμετοχή στις κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας, που όμως δεν πραγματοποιήθηκε τελικά. Θεωρώ απαραίτητο να σημειώσω, πως το έργο της Ρόκας στα Διπόταμα - ένα από τα τέσσερα έργα στη περιοχή για τα οποία είχε υποβάλει αίτηση η εταιρεία - πήρε Άδεια Παραγωγής από τη ΡΑΕ μόλις το Δεκέμβριο του 2009, αφού δηλαδή είχαν ξεκινήσει οι κινητοποιήσεις για το έργο της Μηχανικής. Το υδροηλεκτρικό μάλιστα της Μηχανικής έχει Άδεια Παραγωγής από το 2005 και είχε ήδη προχωρήσει σε συζητήσεις με τις τοπικές κοινωνίες για την έναρξη της κατασκευής.
Στο άρθρο του ο κύριος Χουλιάρας, δεν υιοθετεί βέβαια το "πολεμικό ύφος" του προηγούμενου άρθρου της εφημερίδας, αλλά κάνει μια σειρά από σκέψεις, στη λογική του οτι δεν μπορούμε να λέμε όχι σε όλες τις ΑΠΕ και πως ενώ το έργο στον Τρικεριώτη θα είχε μεγάλες επιπτώσεις στο φυσικό περιβάλλον και τον εναλλακτικό τουρισμό που δραστηριοποιείται στο ποτάμι, ίσως το έργο στον Καρπενησιώτη, δεν είναι και τόσο κακή ιδέα, μια και μόνο καγιάκερς το επισκέπτονται...
Δυστυχώς, το να μη μπορούν να το επισκεφτούν οι καγιάκερς είναι το λιγότερο που περιμένει το ποταμό, μετά απ' την εκτροπή του. Βέβαια, οι όποιες συζητήσεις γίνονται μεταξύ εταιρείας και κοινοτήτων για διασφάλιση της οικολογικής παροχής και της απομάκρυνσης των προϊόντων εκσκαφής που συνήθως ρίχνονται απ' τους εργολάβους στο ποτάμι, καταστρέφοντας το οικοσύστημα, είναι βήματα προς την σωστή κατεύθυνση, αρκεί να μπορούν να διασφαλιστούν.
Πολλά ακόμη βήματα θα μπορούσαν να γίνουν για να διασφαλισθεί η δυνατόν ανώδυνη επέμβαση του ανθρώπου στο ποτάμι, από το στάδιο σχεδιασμού και μελέτης, μέχρι την κατασκευή και τη λειτουργία των υδροηλεκτρικών.
Ακολουθεί η "παρέμβαση" των ΦτΠ η οποία στάλθηκε προς δημοσίευση στα Ευρυτανικά Νέα.
Με πολύ προσοχή και ιδιαίτερο ενδιαφέρον διάβασα την επιστολή του κυρίου Κ. Χουλιάρα, στα Ευρυτανικά Νέα (Αρ. φυλ. 377/3-2-10) με τίτλο: «Υδροηλεκτρικά Έργα και Ανανεώσιμες Πηγές στην Ευρυτανία». Χαίρομαι ιδιαίτερα γιατί καταλαβαίνω πως ο κύριος Χουλιάρας έχει σκύψει πάνω στο θέμα και έχει προβληματιστεί, για το λόγο που οι Ευρυτάνες αντιτίθενται στα αιολικά πάρκα και τα υδροηλεκτρικά έργα στο τόπο τους. Ο προβληματισμός είναι πάντα καλός. Διαμορφώνει απόψεις, συντελεί στο διάλογο και συνήθως δίνει λύσεις σε προβλήματα.
Η άποψή του, αν δε κάνω λάθος, είναι πως οι πολίτες δεν πρέπει να πουν ένα στείρο ΟΧΙ στην ανάπτυξη των ΑΠΕ στην Ευρυτανία, αποδεχόμενοι τις σχετικές θέσεις της Κίνησης Πολιτών Καρπενησίου, αλλά να δεχθούν κάποια από τα προτεινόμενα έργα – στην περίπτωσή μας το υδροηλεκτρικό έργο στον Καρπενησιώτη - τα οποία απ’ ότι φαίνεται δεν έχουν μεγάλες επιπτώσεις σε σχέση με κάποια άλλα.
Η πρώτη σκέψη μου, πριν απαντήσω αυθόρμητα στην αξιόλογη επιχειρηματολογία του κυρίου Χουλιάρα, ήταν πως ίσως θα ‘πρεπε, τώρα που αρχίζει επιτέλους η συζήτηση για τις ΑΠΕ στην Ευρυτανία, να μην ερχόμαστε κάποιοι φίλοι μεν και συχνοί επισκέπτες της περιοχής, αλλά στην ουσία ξένοι, να επιχειρηματολογούμε υπέρ ή κατά των όποιων τοπικών απόψεων. Ιδιαίτερα όταν οι απόψεις είναι και μετριοπαθείς αλλά και λογικές. Οι Ευρυτάνες είναι αυτοί που θα αποφασίσουν για την ανάπτυξη της περιοχής τους γιατί έτσι πρέπει! Έτσι θα πρέπει ν’ αποφασίσουν και οι κάτοικοι της γειτονικής Φωκίδας, της Αιτωλοακαρνανίας, οι κάτοικοι στα Τζουμέρκα και τη λάκα του Αώου, για τις δεκάδες υδροηλεκτρικών έργων που σχεδιάζονται στα ποτάμια τους, όπως και όλοι οι Έλληνες που ζουν στα ελληνικά βουνά, αλλά κι αυτοί που ζουν στα νησιά μας και βομβαρσίζονται από αιτήσεις για εγκατάσταση αιολικών πάρκων.
Πιστεύω όμως πως είναι υποχρέωση κάθε ανθρώπου που αγαπά τη φύση και έχει ζήσει την καταστροφή της από δήθεν πράσινα έργα, να καταθέτει τις απόψεις του, με την ελπίδα πως αυτές θα μετατραπούν όχι σε άρνηση στα πάντα, αλλά σε προσεκτικότερες και ορθολογικότερες επιλογές, ώστε οι ΑΠΕ να προχωρήσουν όσο και όπου πραγματικά χρειάζεται και να πετύχουν στο στόχο τους που είναι να βοηθήσουν το περιβάλλον και όχι να το καταστρέψουν.
Όλοι συμφωνούμε πως σε μια κοινωνία, που στηρίζεται στην ενέργεια για όλες της τις δραστηριότητες, η παραγωγή ενέργειας από ιδίους πόρους είναι θεμελιώδης ανάγκη. Η συνεχής όμως αύξηση των ενεργειακών μας απαιτήσεων και οι βεβαιωμένες πια επιπτώσεις στο περιβάλλον, επιβάλουν υπευθυνότητα τόσο στην παραγωγή όσο και στη κατανάλωση ενέργειας. Το δεύτερο μάλιστα, ο περιορισμός της κατανάλωσης ενέργειας, είναι αυτό που περνά και περισσότερο απ’ το χέρι του καθενός μας να βελτιώσει. Με ένα καλύτερο κεντρικό σχεδιασμό και κίνητρα απ’ τη πλευρά της πολιτείας, θα μπορούσαμε να έχουμε εντυπωσιακά αποτελέσματα, ξεκινώντας απ’ το σπίτι μας και τις προσωπικές μας μετακινήσεις, για να φτάσουμε στα δημόσια κτίρια, τις συγκοινωνίες και τις μεταφορές.
Όλοι επίσης συμφωνούμε πως η παραγωγή ενέργειας πρέπει να μην επιβαρύνει περισσότερο το περιβάλλον, αλλά και να μοιραστεί χωροταξικά σε όλη την επικράτεια, ώστε κάθε περιοχή να συνεισφέρει παραγωγικά σε αυτό τον τομέα. Πληγές σαν αυτές που άνοιξαν η συγκέντρωση των λιγνιτωρυχείων και των θερμοηλεκτρικών εργοστασίων στη Πτολεμαϊδα και τη Μεγαλόπολη, καλό θα είναι να εκλείψουν στο μέλλον. Επειδή όμως ο λιγνίτης είναι ντόπιος και η τεχνολογία παραγωγής ενέργειας από λιγνίτη είναι η οικονομικότερη λύση αυτή τη στιγμή, ας μην περιμένουμε άμεσες και ριζοσπαστικές αλλαγές.
Βελτιώσεις στην απόδοση των υφιστάμενων μονάδων και μείωση των εκπομπών καυσαερίων με καλύτερα φίλτρα, θα ήταν ένα καλό πρώτο βήμα, προετοιμάζοντας το έδαφος για πιο μεγάλη ένταξη των ΑΠΕ στο σύστημα. Ο καθαρισμός των φραγμάτων και η βελτίωση της παροχετευτικότητας των ταμιευτήρων των μεγάλων υδροηλεκτρικών μας, θα ήταν ένα ακόμη βήμα καλύτερης διαχείρισης των σημερινών ενεργειακών πηγών.
Πάντα όμως υπάρχει χώρος για περισσότερη ενέργεια και γιατί να μην εκμεταλευθούμε, λένε κάποιοι, όλο αυτό το αιολικό και το υδάτινο δυναμικό που έχει η πατρίδα μας; Τόσο μεγάλο είναι αυτό το δυναμικό που θα μπορούσε σύντομα η Ελλάδα ν’ απεξαρτηθεί απ’ το λιγνίτη, να καλύψει όλες τις ανάγκες της και γιατί όχι, να εξάγει και πράσινη ενέργεια, όπως φαντάζονται κάποιοι.
Η πρώτη απάντηση που έρχεται στο μυαλό μου είναι πως, αν ήταν τόσο απλά και εύκολα τα πράγματα, γιατί δεν το έκανε τόσα χρόνια το κράτος και η ΔΕΗ; Αν θέλαμε να γίνουμε ενεργειακά αυτόνομοι γιατί δεν κινηθήκαμε τόσο καιρό προς εκείνη τη κατεύθυνση;
Γιατί δεν προχωρήσαμε όλα αυτά τα έργα που υποβάλλονται σήμερα από ιδιώτες επενδυτές, με μελέτες του Δημοσίου, έλεγχο του Δημοσίου και κέρδη για το Δημόσιο; Γιατί να δώσουμε τη δημόσια γη (γιατί τα ποτάμια και τα βουνά είναι δημόσια περιουσία) σε κάθε λογής επενδυτές που θέλουν να φτιάξουν μικρά (κάποιοι όπως η Μηχανική και η ΤΕΡΝΑ ζητάνε να φτιάξουν και μεγάλα) υδροηλεκτρικά, ή αιολικά πάρκα; Γιατί να επιδοτούμε αυτά τα Έργα με επενδύσεις που θα πήγαιναν αλλού, δεσμευόμενοι ν’ αγοράσουμε κατόπιν την παραγόμενη ενέργεια, σε ακριβότερες τιμές, που σίγουρα θα μετατρέψουν τη ΔΕΗ σε ακόμα πιο προβληματική εταιρεία;
Με τις δεσμευτικές τιμές που πωλείται η ενέργεια σήμερα, ένα μικρό υδροηλεκτρικό μπορεί ν’ αποσβέσει την κατασκευή του και να γίνει εξαιρετικά κερδοφόρο σε μια πενταετία. Γιατί να μην κατασκευαστούν από το δημόσιο όσα έργα πραγματικά χρειάζονται και να μείνουν έτσι τα χρήματα στο κράτος; Γιατί να μην κατασκευαστούν από τους ίδιους τους Δήμους; Τα έσοδα από λίγα και καλομελετημένα έργα σε κάθε νομό, θα μπορούσαν να αποφέρουν περισσότερα έσοδα από το 3% που δίνεται στις τοπικές κοινωνίες από όλα τα σχεδιαζόμενα έργα.
Η απάντηση που έχω να δώσω στα παραπάνω είναι πως απλά δεν καταφέραμε να διαχειριστούμε σωστά το ενεργειακό μας ισοζύγιο όταν έπρεπε και τώρα έχουμε γίνει δέσμιοι των ίδιων μας των δεσμεύσεων για 20% ενέργεια από ΑΠΕ σε χρόνους που δεν θα μπορούσαμε να τα κάνουμε με ιδίους πόρους.
Ευθύνη σε αυτό έχει τόσο η Πολιτεία που δεν αντιμετώπισε την πρόκληση όταν έπρεπε, σχεδιάζοντας έγκαιρα τα απαραίτητα έργα ΑΠΕ, συζητώντας με τις τοπικές κοινωνίες και χωροθετώντας μονάδες σε σημεία ευρύτερης αποδοχής, επιβάλλοντας κατασκευές που θα σέβονταν και δεν θα υπονόμευαν το περιβάλλον.
Ευθύνη έχουμε και όλοι όσοι γενικεύαμε τις αντιδράσεις μας κατά των έργων ΑΠΕ, δικαιολογημένα ίσως από την ανεπάρκεια των υφιστάμενων Έργων σε περιβαλλοντικές μελέτες και τις καταστροφικές για το περιβάλλον μεθοδολογίες κατασκευής των εργολάβων που απουσία επίβλεψης κατασκεύαζαν με μόνο γνώμονα το συμφέρον τους.
Σήμερα, η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας έχει γίνει δικαίωμα του καθενός. Ο κάθε επενδυτής μπορεί να ζητήσει και να κατασκευάσει έργα ΑΠΕ και μάλιστα οι άδειες παραγωγής για υδροηλεκτρικά έργα έχουν ξεπεράσει τις 300 με ονομαστική ισχύ περίπου 830 MW (677 MW σε μικρά υδροηλεκτρικά – με το 10% αυτών στην Ευρυτανία). Με τη νέα ώθηση που δίνει στις ΑΠΕ το νεόδμητο υπουργείο Περιβάλλοντος – Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, μόνο τον Δεκέμβριο του 2009 υποβλήθηκαν αιτήσεις για Άδειες 4000MW από τις οποίες οι αιτήσεις για ΥΗΕ ξεπέρασαν τα 800MW, συμπεριλαμβανομένων 4 μεγάλων ΥΗΕ στον Αχελώο. Σύμφωνα με το νέο σχέδιο νόμου μάλιστα, τα μικρά υδροηλεκτρικά (έως 10ΜW) δεν θα χρειάζονται πλέον ούτε Άδεια Παραγωγής. Η κατάσταση φαίνεται να οδηγείται σε αδιέξοδο, με τα ποτάμια και τα βουνά πλέον να εκποιούνται, την Άγρια Φύση να συρρικνώνεται απ’ την εξάπλωση των Έργων σε έως τώρα απάτητες απ’ τον άνθρωπο περιοχές, αλλά και την αναπόφευκτη ταυτόχρονη εργοταξιοποίηση ολόκληρης της Πίνδου. Ο επόμενος που θα ζημιωθεί μετά το φυσικό περιβάλλον και την Άγρια Φύση, θα είναι προφανώς ο φυσιολατρικός τουρισμός στον οποίο έχει επενδύσει τόσο πολύ τα τελευταία χρόνια η ορεινή Ελλάδα.
Ο έλεγχος πάει να χαθεί και φαίνεται πως οι τοπικές κοινωνίες είναι η τελευταία γραμμή άμυνας για την προστασία της φύσης και του ορεινού τοπίου όπως το γνωρίσαμε και την διαφύλαξή τους για τις επόμενες γενεές. Το φυσικό μας περιβάλλον και η αειφόρος ανάπτυξη θα θυσιαστούν – αν τα αφήσουμε - τα επόμενα χρόνια για να μπορέσει η Ελλάδα να υλοποιήσει τις δεσμεύσεις της για προστασία του παγκοσμίου κλίματος, άσχετα με το πόσο το επιβαρύνουμε εμείς οι Έλληνες, άσχετα με το πόσο το επιβαρύνουν οι κάτοικοι της Πίνδου.
Το παιχνίδι έχει ξεκινήσει δεχόμαστε επίθεση. Μήπως ο προπονητής πρέπει να πάρει time out και να δώσει οδηγίες στην ομάδα;
Ο κύριος Χουλιάρας αναρωτιέται, αν θα έπρεπε από τα δυο σχεδιαζόμενα υδροηλεκτρικά στην περιοχή του Καρπενησίου, να δεχτούμε το ένα – στον Καρπενησιώτη – για να μπορούμε έτσι να πούμε όχι σ’ εκείνο στον Τρικεριώτη, που πιστεύει πως είναι πιο επιζήμιο. Ας μην μπούμε όμως σε τεχνικά ζητήματα. Ο καθένας μπορεί να επιχειρηματολογεί υπέρ του ενός ή υπέρ του άλλου Έργου. Γιατί αν κάποιος αναρωτιόταν με τη σειρά του γιατί να γίνει το υδροηλεκτρικό στον Καρπενησιώτη και να μη γίνει κάποιο ή κάποια άλλα απ’ τα 30 έργα που έχουν αδειοδοτηθεί στην Ευρυτανία, τα μισά εκ των οποίων είναι στο στάδιο εγκατάστασης όπως ο Καρπενησιώτης; Ή μήπως κάποια απ’ αυτά που επίσης αναμένουν αδειοδότηση και σύμφωνα με το νέο νομοσχέδιο δεν θα χρειάζεται πια να περιμένουν;
Κάπως έτσι θα έπρεπε να συζητηθεί το θέμα των ΑΠΕ σε όλο το Νομό, σε όλους τους Νομούς της χώρας, αλλά έχοντας όλα τα δεδομένα στο τραπέζι και αποφασίζοντας συνολικά. Δυστυχώς, μια συνολική μελέτη χωρητικότητας έργων ΑΠΕ ανά Νομό, η οποία θα βοηθούσε σε τέτοιες αποφάσεις δεν υπάρχει. Το μόνο που υπάρχει είναι οι μεμονωμένες μελέτες του κάθε Έργου που έχουν υποβληθεί από τους επενδυτές, με στοιχεία που δεν είναι πάντα ακριβή.
Αυτό που θα ‘πρεπε να ζητηθεί να γίνει απ’ τη Πολιτεία (ή το Νομό) είναι μετά από ένα αρχικό ενεργειακό σχεδιασμό, να συζητήσει με τις τοπικές κοινωνίες και να κάνει η ίδια τις επιλογές της. Απ’ όλο αυτό το όλο και διευρυνόμενο μωσαϊκό προτεινόμενων Έργων, να επιλέξει τον απαραίτητο αριθμό, χωροταξικά κατανεμημένων έργων, που αθροιστικά θα είχαν τη μικρότερη περιβαλλοντική επίπτωση. Θα επόπτευε ουσιαστικά, με τις τεχνικές υπηρεσίες της την κατασκευή και λειτουργία των Έργων, σύμφωνα με τις περιβαλλοντικές μελέτες. Θα απαιτούσε συμμετοχή στην επένδυση και θα χρησιμοποιούσε τα έσοδα για την προστασία της άγριας ζωής, την προστασία και ανάδειξη περιοχών φυσικού κάλους, τις περιοχές που θα μπορούσε να αναπτυχθεί ο εναλλακτικός (φυσιολατρικός) τουρισμός.
Έτσι και έργα ΑΠΕ θα γίνονταν, σε αριθμούς όμως και θέσεις που θα συμφωνούσε η κάθε τοπική κοινωνία και έσοδα θα υπήρχαν που θα χρηματοδοτούσαν παράλληλες περιβαλλοντικές δραστηριότητες και το χρέος μας απέναντι στη κλιματική αλλαγή θα είχαμε εκπληρώσει.
Νίκος Μαυρής
Φίλοι των Ποταμών
Η παραπάνω επιστολή - παρέμβαση δημοσιεύθηκε στα Ευρυτανικά Νέα
Ευχαριστούμε.
Η παρέμβασή μου έγκειται στο οτι ενώ τα έργα ΑΠΕ είναι πλέον προ των πυλών και ιδιαίτερα η Ευρυτανία, θα σηκώσει μεγάλο μέρος από το βάρος τους, μετατρέποντας την όμορφη ορεινή φύση της σε μια σειρά από εργοτάξια υδροηλεκτρικών και αιολικών έργων, υπάρχει σύγκρουση απόψεων στην τοπική κοινωνία και η μια πλευρά προσπαθεί να βάλει τρικλοποδιά στην άλλη.
Σε προηγούμενο άρθρο της, με τίτλο "Στα Διπόταμα θα γίνει το μεγαλύτερο υδροηλεκτρικό της Ευρυτανίας" η εφημερίδα "Ευρυτανικά Νέα" (Αρ. φυλ. 373/6-1-10), επιτίθεται εναντίον της "Κίνησης Πολιτών Καρπενησίου" γιατί ενώ αντιδρά στο Υδροηλεκτρικό που θέλει να φτιάξει η εταιρεία Μηχανική στον Καρπενησιώτη, δε διαμαρτύρεται για το διπλάσιου μεγέθους υδροηλεκτρικό που θέλει να κατασκευάσει η εταιρεία Ρόκας στον Τρικεριώτη.
Οι "Φίλοι των Ποταμών" έχουν κάνει γνωστή την αντίρρησή τους για όλα τα υδροηλεκτρικά έργα σε πλεύσιμα ποτάμια, αλλά και ιδιαίτερα στο έργο στον Καρπενησιώτη, για το οποίο μάλιστα είχε σχεδιάσει συμμετοχή στις κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας, που όμως δεν πραγματοποιήθηκε τελικά. Θεωρώ απαραίτητο να σημειώσω, πως το έργο της Ρόκας στα Διπόταμα - ένα από τα τέσσερα έργα στη περιοχή για τα οποία είχε υποβάλει αίτηση η εταιρεία - πήρε Άδεια Παραγωγής από τη ΡΑΕ μόλις το Δεκέμβριο του 2009, αφού δηλαδή είχαν ξεκινήσει οι κινητοποιήσεις για το έργο της Μηχανικής. Το υδροηλεκτρικό μάλιστα της Μηχανικής έχει Άδεια Παραγωγής από το 2005 και είχε ήδη προχωρήσει σε συζητήσεις με τις τοπικές κοινωνίες για την έναρξη της κατασκευής.
Στο άρθρο του ο κύριος Χουλιάρας, δεν υιοθετεί βέβαια το "πολεμικό ύφος" του προηγούμενου άρθρου της εφημερίδας, αλλά κάνει μια σειρά από σκέψεις, στη λογική του οτι δεν μπορούμε να λέμε όχι σε όλες τις ΑΠΕ και πως ενώ το έργο στον Τρικεριώτη θα είχε μεγάλες επιπτώσεις στο φυσικό περιβάλλον και τον εναλλακτικό τουρισμό που δραστηριοποιείται στο ποτάμι, ίσως το έργο στον Καρπενησιώτη, δεν είναι και τόσο κακή ιδέα, μια και μόνο καγιάκερς το επισκέπτονται...
Δυστυχώς, το να μη μπορούν να το επισκεφτούν οι καγιάκερς είναι το λιγότερο που περιμένει το ποταμό, μετά απ' την εκτροπή του. Βέβαια, οι όποιες συζητήσεις γίνονται μεταξύ εταιρείας και κοινοτήτων για διασφάλιση της οικολογικής παροχής και της απομάκρυνσης των προϊόντων εκσκαφής που συνήθως ρίχνονται απ' τους εργολάβους στο ποτάμι, καταστρέφοντας το οικοσύστημα, είναι βήματα προς την σωστή κατεύθυνση, αρκεί να μπορούν να διασφαλιστούν.
Πολλά ακόμη βήματα θα μπορούσαν να γίνουν για να διασφαλισθεί η δυνατόν ανώδυνη επέμβαση του ανθρώπου στο ποτάμι, από το στάδιο σχεδιασμού και μελέτης, μέχρι την κατασκευή και τη λειτουργία των υδροηλεκτρικών.
Ακολουθεί η "παρέμβαση" των ΦτΠ η οποία στάλθηκε προς δημοσίευση στα Ευρυτανικά Νέα.
Με πολύ προσοχή και ιδιαίτερο ενδιαφέρον διάβασα την επιστολή του κυρίου Κ. Χουλιάρα, στα Ευρυτανικά Νέα (Αρ. φυλ. 377/3-2-10) με τίτλο: «Υδροηλεκτρικά Έργα και Ανανεώσιμες Πηγές στην Ευρυτανία». Χαίρομαι ιδιαίτερα γιατί καταλαβαίνω πως ο κύριος Χουλιάρας έχει σκύψει πάνω στο θέμα και έχει προβληματιστεί, για το λόγο που οι Ευρυτάνες αντιτίθενται στα αιολικά πάρκα και τα υδροηλεκτρικά έργα στο τόπο τους. Ο προβληματισμός είναι πάντα καλός. Διαμορφώνει απόψεις, συντελεί στο διάλογο και συνήθως δίνει λύσεις σε προβλήματα.
Η άποψή του, αν δε κάνω λάθος, είναι πως οι πολίτες δεν πρέπει να πουν ένα στείρο ΟΧΙ στην ανάπτυξη των ΑΠΕ στην Ευρυτανία, αποδεχόμενοι τις σχετικές θέσεις της Κίνησης Πολιτών Καρπενησίου, αλλά να δεχθούν κάποια από τα προτεινόμενα έργα – στην περίπτωσή μας το υδροηλεκτρικό έργο στον Καρπενησιώτη - τα οποία απ’ ότι φαίνεται δεν έχουν μεγάλες επιπτώσεις σε σχέση με κάποια άλλα.
Η πρώτη σκέψη μου, πριν απαντήσω αυθόρμητα στην αξιόλογη επιχειρηματολογία του κυρίου Χουλιάρα, ήταν πως ίσως θα ‘πρεπε, τώρα που αρχίζει επιτέλους η συζήτηση για τις ΑΠΕ στην Ευρυτανία, να μην ερχόμαστε κάποιοι φίλοι μεν και συχνοί επισκέπτες της περιοχής, αλλά στην ουσία ξένοι, να επιχειρηματολογούμε υπέρ ή κατά των όποιων τοπικών απόψεων. Ιδιαίτερα όταν οι απόψεις είναι και μετριοπαθείς αλλά και λογικές. Οι Ευρυτάνες είναι αυτοί που θα αποφασίσουν για την ανάπτυξη της περιοχής τους γιατί έτσι πρέπει! Έτσι θα πρέπει ν’ αποφασίσουν και οι κάτοικοι της γειτονικής Φωκίδας, της Αιτωλοακαρνανίας, οι κάτοικοι στα Τζουμέρκα και τη λάκα του Αώου, για τις δεκάδες υδροηλεκτρικών έργων που σχεδιάζονται στα ποτάμια τους, όπως και όλοι οι Έλληνες που ζουν στα ελληνικά βουνά, αλλά κι αυτοί που ζουν στα νησιά μας και βομβαρσίζονται από αιτήσεις για εγκατάσταση αιολικών πάρκων.
Πιστεύω όμως πως είναι υποχρέωση κάθε ανθρώπου που αγαπά τη φύση και έχει ζήσει την καταστροφή της από δήθεν πράσινα έργα, να καταθέτει τις απόψεις του, με την ελπίδα πως αυτές θα μετατραπούν όχι σε άρνηση στα πάντα, αλλά σε προσεκτικότερες και ορθολογικότερες επιλογές, ώστε οι ΑΠΕ να προχωρήσουν όσο και όπου πραγματικά χρειάζεται και να πετύχουν στο στόχο τους που είναι να βοηθήσουν το περιβάλλον και όχι να το καταστρέψουν.
Όλοι συμφωνούμε πως σε μια κοινωνία, που στηρίζεται στην ενέργεια για όλες της τις δραστηριότητες, η παραγωγή ενέργειας από ιδίους πόρους είναι θεμελιώδης ανάγκη. Η συνεχής όμως αύξηση των ενεργειακών μας απαιτήσεων και οι βεβαιωμένες πια επιπτώσεις στο περιβάλλον, επιβάλουν υπευθυνότητα τόσο στην παραγωγή όσο και στη κατανάλωση ενέργειας. Το δεύτερο μάλιστα, ο περιορισμός της κατανάλωσης ενέργειας, είναι αυτό που περνά και περισσότερο απ’ το χέρι του καθενός μας να βελτιώσει. Με ένα καλύτερο κεντρικό σχεδιασμό και κίνητρα απ’ τη πλευρά της πολιτείας, θα μπορούσαμε να έχουμε εντυπωσιακά αποτελέσματα, ξεκινώντας απ’ το σπίτι μας και τις προσωπικές μας μετακινήσεις, για να φτάσουμε στα δημόσια κτίρια, τις συγκοινωνίες και τις μεταφορές.
Όλοι επίσης συμφωνούμε πως η παραγωγή ενέργειας πρέπει να μην επιβαρύνει περισσότερο το περιβάλλον, αλλά και να μοιραστεί χωροταξικά σε όλη την επικράτεια, ώστε κάθε περιοχή να συνεισφέρει παραγωγικά σε αυτό τον τομέα. Πληγές σαν αυτές που άνοιξαν η συγκέντρωση των λιγνιτωρυχείων και των θερμοηλεκτρικών εργοστασίων στη Πτολεμαϊδα και τη Μεγαλόπολη, καλό θα είναι να εκλείψουν στο μέλλον. Επειδή όμως ο λιγνίτης είναι ντόπιος και η τεχνολογία παραγωγής ενέργειας από λιγνίτη είναι η οικονομικότερη λύση αυτή τη στιγμή, ας μην περιμένουμε άμεσες και ριζοσπαστικές αλλαγές.
Βελτιώσεις στην απόδοση των υφιστάμενων μονάδων και μείωση των εκπομπών καυσαερίων με καλύτερα φίλτρα, θα ήταν ένα καλό πρώτο βήμα, προετοιμάζοντας το έδαφος για πιο μεγάλη ένταξη των ΑΠΕ στο σύστημα. Ο καθαρισμός των φραγμάτων και η βελτίωση της παροχετευτικότητας των ταμιευτήρων των μεγάλων υδροηλεκτρικών μας, θα ήταν ένα ακόμη βήμα καλύτερης διαχείρισης των σημερινών ενεργειακών πηγών.
Πάντα όμως υπάρχει χώρος για περισσότερη ενέργεια και γιατί να μην εκμεταλευθούμε, λένε κάποιοι, όλο αυτό το αιολικό και το υδάτινο δυναμικό που έχει η πατρίδα μας; Τόσο μεγάλο είναι αυτό το δυναμικό που θα μπορούσε σύντομα η Ελλάδα ν’ απεξαρτηθεί απ’ το λιγνίτη, να καλύψει όλες τις ανάγκες της και γιατί όχι, να εξάγει και πράσινη ενέργεια, όπως φαντάζονται κάποιοι.
Η πρώτη απάντηση που έρχεται στο μυαλό μου είναι πως, αν ήταν τόσο απλά και εύκολα τα πράγματα, γιατί δεν το έκανε τόσα χρόνια το κράτος και η ΔΕΗ; Αν θέλαμε να γίνουμε ενεργειακά αυτόνομοι γιατί δεν κινηθήκαμε τόσο καιρό προς εκείνη τη κατεύθυνση;
Γιατί δεν προχωρήσαμε όλα αυτά τα έργα που υποβάλλονται σήμερα από ιδιώτες επενδυτές, με μελέτες του Δημοσίου, έλεγχο του Δημοσίου και κέρδη για το Δημόσιο; Γιατί να δώσουμε τη δημόσια γη (γιατί τα ποτάμια και τα βουνά είναι δημόσια περιουσία) σε κάθε λογής επενδυτές που θέλουν να φτιάξουν μικρά (κάποιοι όπως η Μηχανική και η ΤΕΡΝΑ ζητάνε να φτιάξουν και μεγάλα) υδροηλεκτρικά, ή αιολικά πάρκα; Γιατί να επιδοτούμε αυτά τα Έργα με επενδύσεις που θα πήγαιναν αλλού, δεσμευόμενοι ν’ αγοράσουμε κατόπιν την παραγόμενη ενέργεια, σε ακριβότερες τιμές, που σίγουρα θα μετατρέψουν τη ΔΕΗ σε ακόμα πιο προβληματική εταιρεία;
Με τις δεσμευτικές τιμές που πωλείται η ενέργεια σήμερα, ένα μικρό υδροηλεκτρικό μπορεί ν’ αποσβέσει την κατασκευή του και να γίνει εξαιρετικά κερδοφόρο σε μια πενταετία. Γιατί να μην κατασκευαστούν από το δημόσιο όσα έργα πραγματικά χρειάζονται και να μείνουν έτσι τα χρήματα στο κράτος; Γιατί να μην κατασκευαστούν από τους ίδιους τους Δήμους; Τα έσοδα από λίγα και καλομελετημένα έργα σε κάθε νομό, θα μπορούσαν να αποφέρουν περισσότερα έσοδα από το 3% που δίνεται στις τοπικές κοινωνίες από όλα τα σχεδιαζόμενα έργα.
Η απάντηση που έχω να δώσω στα παραπάνω είναι πως απλά δεν καταφέραμε να διαχειριστούμε σωστά το ενεργειακό μας ισοζύγιο όταν έπρεπε και τώρα έχουμε γίνει δέσμιοι των ίδιων μας των δεσμεύσεων για 20% ενέργεια από ΑΠΕ σε χρόνους που δεν θα μπορούσαμε να τα κάνουμε με ιδίους πόρους.
Ευθύνη σε αυτό έχει τόσο η Πολιτεία που δεν αντιμετώπισε την πρόκληση όταν έπρεπε, σχεδιάζοντας έγκαιρα τα απαραίτητα έργα ΑΠΕ, συζητώντας με τις τοπικές κοινωνίες και χωροθετώντας μονάδες σε σημεία ευρύτερης αποδοχής, επιβάλλοντας κατασκευές που θα σέβονταν και δεν θα υπονόμευαν το περιβάλλον.
Ευθύνη έχουμε και όλοι όσοι γενικεύαμε τις αντιδράσεις μας κατά των έργων ΑΠΕ, δικαιολογημένα ίσως από την ανεπάρκεια των υφιστάμενων Έργων σε περιβαλλοντικές μελέτες και τις καταστροφικές για το περιβάλλον μεθοδολογίες κατασκευής των εργολάβων που απουσία επίβλεψης κατασκεύαζαν με μόνο γνώμονα το συμφέρον τους.
Σήμερα, η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας έχει γίνει δικαίωμα του καθενός. Ο κάθε επενδυτής μπορεί να ζητήσει και να κατασκευάσει έργα ΑΠΕ και μάλιστα οι άδειες παραγωγής για υδροηλεκτρικά έργα έχουν ξεπεράσει τις 300 με ονομαστική ισχύ περίπου 830 MW (677 MW σε μικρά υδροηλεκτρικά – με το 10% αυτών στην Ευρυτανία). Με τη νέα ώθηση που δίνει στις ΑΠΕ το νεόδμητο υπουργείο Περιβάλλοντος – Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, μόνο τον Δεκέμβριο του 2009 υποβλήθηκαν αιτήσεις για Άδειες 4000MW από τις οποίες οι αιτήσεις για ΥΗΕ ξεπέρασαν τα 800MW, συμπεριλαμβανομένων 4 μεγάλων ΥΗΕ στον Αχελώο. Σύμφωνα με το νέο σχέδιο νόμου μάλιστα, τα μικρά υδροηλεκτρικά (έως 10ΜW) δεν θα χρειάζονται πλέον ούτε Άδεια Παραγωγής. Η κατάσταση φαίνεται να οδηγείται σε αδιέξοδο, με τα ποτάμια και τα βουνά πλέον να εκποιούνται, την Άγρια Φύση να συρρικνώνεται απ’ την εξάπλωση των Έργων σε έως τώρα απάτητες απ’ τον άνθρωπο περιοχές, αλλά και την αναπόφευκτη ταυτόχρονη εργοταξιοποίηση ολόκληρης της Πίνδου. Ο επόμενος που θα ζημιωθεί μετά το φυσικό περιβάλλον και την Άγρια Φύση, θα είναι προφανώς ο φυσιολατρικός τουρισμός στον οποίο έχει επενδύσει τόσο πολύ τα τελευταία χρόνια η ορεινή Ελλάδα.
Ο έλεγχος πάει να χαθεί και φαίνεται πως οι τοπικές κοινωνίες είναι η τελευταία γραμμή άμυνας για την προστασία της φύσης και του ορεινού τοπίου όπως το γνωρίσαμε και την διαφύλαξή τους για τις επόμενες γενεές. Το φυσικό μας περιβάλλον και η αειφόρος ανάπτυξη θα θυσιαστούν – αν τα αφήσουμε - τα επόμενα χρόνια για να μπορέσει η Ελλάδα να υλοποιήσει τις δεσμεύσεις της για προστασία του παγκοσμίου κλίματος, άσχετα με το πόσο το επιβαρύνουμε εμείς οι Έλληνες, άσχετα με το πόσο το επιβαρύνουν οι κάτοικοι της Πίνδου.
Το παιχνίδι έχει ξεκινήσει δεχόμαστε επίθεση. Μήπως ο προπονητής πρέπει να πάρει time out και να δώσει οδηγίες στην ομάδα;
Ο κύριος Χουλιάρας αναρωτιέται, αν θα έπρεπε από τα δυο σχεδιαζόμενα υδροηλεκτρικά στην περιοχή του Καρπενησίου, να δεχτούμε το ένα – στον Καρπενησιώτη – για να μπορούμε έτσι να πούμε όχι σ’ εκείνο στον Τρικεριώτη, που πιστεύει πως είναι πιο επιζήμιο. Ας μην μπούμε όμως σε τεχνικά ζητήματα. Ο καθένας μπορεί να επιχειρηματολογεί υπέρ του ενός ή υπέρ του άλλου Έργου. Γιατί αν κάποιος αναρωτιόταν με τη σειρά του γιατί να γίνει το υδροηλεκτρικό στον Καρπενησιώτη και να μη γίνει κάποιο ή κάποια άλλα απ’ τα 30 έργα που έχουν αδειοδοτηθεί στην Ευρυτανία, τα μισά εκ των οποίων είναι στο στάδιο εγκατάστασης όπως ο Καρπενησιώτης; Ή μήπως κάποια απ’ αυτά που επίσης αναμένουν αδειοδότηση και σύμφωνα με το νέο νομοσχέδιο δεν θα χρειάζεται πια να περιμένουν;
Κάπως έτσι θα έπρεπε να συζητηθεί το θέμα των ΑΠΕ σε όλο το Νομό, σε όλους τους Νομούς της χώρας, αλλά έχοντας όλα τα δεδομένα στο τραπέζι και αποφασίζοντας συνολικά. Δυστυχώς, μια συνολική μελέτη χωρητικότητας έργων ΑΠΕ ανά Νομό, η οποία θα βοηθούσε σε τέτοιες αποφάσεις δεν υπάρχει. Το μόνο που υπάρχει είναι οι μεμονωμένες μελέτες του κάθε Έργου που έχουν υποβληθεί από τους επενδυτές, με στοιχεία που δεν είναι πάντα ακριβή.
Αυτό που θα ‘πρεπε να ζητηθεί να γίνει απ’ τη Πολιτεία (ή το Νομό) είναι μετά από ένα αρχικό ενεργειακό σχεδιασμό, να συζητήσει με τις τοπικές κοινωνίες και να κάνει η ίδια τις επιλογές της. Απ’ όλο αυτό το όλο και διευρυνόμενο μωσαϊκό προτεινόμενων Έργων, να επιλέξει τον απαραίτητο αριθμό, χωροταξικά κατανεμημένων έργων, που αθροιστικά θα είχαν τη μικρότερη περιβαλλοντική επίπτωση. Θα επόπτευε ουσιαστικά, με τις τεχνικές υπηρεσίες της την κατασκευή και λειτουργία των Έργων, σύμφωνα με τις περιβαλλοντικές μελέτες. Θα απαιτούσε συμμετοχή στην επένδυση και θα χρησιμοποιούσε τα έσοδα για την προστασία της άγριας ζωής, την προστασία και ανάδειξη περιοχών φυσικού κάλους, τις περιοχές που θα μπορούσε να αναπτυχθεί ο εναλλακτικός (φυσιολατρικός) τουρισμός.
Έτσι και έργα ΑΠΕ θα γίνονταν, σε αριθμούς όμως και θέσεις που θα συμφωνούσε η κάθε τοπική κοινωνία και έσοδα θα υπήρχαν που θα χρηματοδοτούσαν παράλληλες περιβαλλοντικές δραστηριότητες και το χρέος μας απέναντι στη κλιματική αλλαγή θα είχαμε εκπληρώσει.
Νίκος Μαυρής
Φίλοι των Ποταμών
Η παραπάνω επιστολή - παρέμβαση δημοσιεύθηκε στα Ευρυτανικά Νέα
Ευχαριστούμε.
Τετάρτη 3 Φεβρουαρίου 2010
Ίναχος... Οι φωτό τα λένε όλα
Το Google maps, είναι σπουδαίο χαρτογραφικό εργαλείο, το ξέρουμε και χαιρόμαστε να το δουλεύουμε, βλέποντας από ψηλά - ιδίως αν περιηγούμαστε με το μεγάλο του τον αδελφό, το Google Earth - τις ομορφιές της πατρίδας μας.
Δυστυχώς προχθές "πέταξα" πάνω απ' το πάλαι ποτέ αγαπημένο μου ποτάμι της Φθιώτιδας, τον Ίναχο, όπου συνήθιζα να πηγαίνω για καγιάκ πριν το 2004 που "στέρεψε" λόγω... υδροηλεκτρικού.
Παραθέτω την εικόνα όπως φαίνεται στο Google ο Ίναχος στο σημείο του φράγματος
Το μικρό ρυάκι που απελευθερώνεται μετά το φράγμα να καλείται κατά τους "αρμόδιους" οικολογική ροή
Και για όσους δεν το έχουν καταλάβει, η κλασσική φωτό των "Φίλων των Ποταμών" είναι τραβηγμένη την τελευταία φορά που επισκεφθήκαμε με τα καγιάκ τον Ίναχο, εν μέσω εργασιών...
Δυστυχώς προχθές "πέταξα" πάνω απ' το πάλαι ποτέ αγαπημένο μου ποτάμι της Φθιώτιδας, τον Ίναχο, όπου συνήθιζα να πηγαίνω για καγιάκ πριν το 2004 που "στέρεψε" λόγω... υδροηλεκτρικού.
Παραθέτω την εικόνα όπως φαίνεται στο Google ο Ίναχος στο σημείο του φράγματος
Το μικρό ρυάκι που απελευθερώνεται μετά το φράγμα να καλείται κατά τους "αρμόδιους" οικολογική ροή
Και για όσους δεν το έχουν καταλάβει, η κλασσική φωτό των "Φίλων των Ποταμών" είναι τραβηγμένη την τελευταία φορά που επισκεφθήκαμε με τα καγιάκ τον Ίναχο, εν μέσω εργασιών...
Χάρτης υδροηλεκτρικών
Με τόσες αιτήσεις για νέα υδροηλεκτρικά να υποβάλονται κάθε μήνα και μια βραδεία εξέλιξη στην αδειοδότηση των παλαιότερων αιτήσεων, είναι πολύ δύσκολο να φανταστεί κάποιος την συνολική εικόνα των έργων στη χώρα.
Στο χάρτη των υδροηλεκτρικών έργων που φαίνεται παρακάτω μπορούμε να δούμε το μεγάλο αριθμό σχεδιαζόμενων έργων, στο νομό Ευρυτανίας.
Μπορούμε να παρατηρήσουμε πως σχεδόν όλα τα ποτάμια και οι χείμαρροι έχουν κάποιο έργο πάνω τους, όπως επίσης μπορούμε να δούμε πως σχεδιάζονται εκτροπές ποταμών της τάξης των 2-3 χλμ ακόμα και για έργα ισχύος κάτω από 1 ΜW.
Ο χάρτης δείχνει τις θέσεις (Υδροληψία - Σταθμός) όλων των υδροηλεκτρικών έργων, με διαφορετικά χρώματα ανάλογα της φάσης στην οποία βρίσκονται (φάση αξιολόγησης, φάση αδειοδότησης, φάση κατασκευής και λειτουργίας). Με πράσινο χρώμα δείχνονται τα μικρά ΥΗΕ που σχεδιάζονται σε πλεύσιμα ποτάμια, ενώ με κόκκινο τα σχεδιαζόμενα μεγάλα υδροηλεκτρικά.
Τον χάρτη, που συνεχίζεται να συμπληρώνεται και για την υπόλοιπη Ελλάδα (προς το παρόν πλήρης είναι μόνο ο νομός Ευρυτανίας), μπορείτε να βρείτε online εδώ.
Επάνω σε κάθε σημείο μπορείτε ακόμη να βρείτε πληροφορίες για το ενλόγω Έργο, όπως την εταιρεία που το κατασκευάζει, την ισχύ του, τον αριθμό αδείας του, κλπ
Στο χάρτη των υδροηλεκτρικών έργων που φαίνεται παρακάτω μπορούμε να δούμε το μεγάλο αριθμό σχεδιαζόμενων έργων, στο νομό Ευρυτανίας.
Μπορούμε να παρατηρήσουμε πως σχεδόν όλα τα ποτάμια και οι χείμαρροι έχουν κάποιο έργο πάνω τους, όπως επίσης μπορούμε να δούμε πως σχεδιάζονται εκτροπές ποταμών της τάξης των 2-3 χλμ ακόμα και για έργα ισχύος κάτω από 1 ΜW.
Ο χάρτης δείχνει τις θέσεις (Υδροληψία - Σταθμός) όλων των υδροηλεκτρικών έργων, με διαφορετικά χρώματα ανάλογα της φάσης στην οποία βρίσκονται (φάση αξιολόγησης, φάση αδειοδότησης, φάση κατασκευής και λειτουργίας). Με πράσινο χρώμα δείχνονται τα μικρά ΥΗΕ που σχεδιάζονται σε πλεύσιμα ποτάμια, ενώ με κόκκινο τα σχεδιαζόμενα μεγάλα υδροηλεκτρικά.
Τον χάρτη, που συνεχίζεται να συμπληρώνεται και για την υπόλοιπη Ελλάδα (προς το παρόν πλήρης είναι μόνο ο νομός Ευρυτανίας), μπορείτε να βρείτε online εδώ.
Επάνω σε κάθε σημείο μπορείτε ακόμη να βρείτε πληροφορίες για το ενλόγω Έργο, όπως την εταιρεία που το κατασκευάζει, την ισχύ του, τον αριθμό αδείας του, κλπ
Δευτέρα 1 Φεβρουαρίου 2010
Αιτήσεις για 4 νέα μεγάλα υδροηλεκτρικά στην Αιτωλοακαρνανία
Ιδιαίτερα δυναμικά μπήκε η χρονιά για τις ΑΠΕ. Με το νέο νομοσχέδιο να δοκιμάζεται στα πλαίσια της δημόσιας διαβούλευσης, ο νέος κύκλος (Δεκεμβρίου) αιτήσεων από ιδιώτες για άδειες παραγωγής ενέργειας από ΑΠΕ, έφτασε τις 4000MW, ισχύ ίση με το 1/4 της εγκατεστημένης ισχύος της ΔΕΗ.
800MW μάλιστα καλύπτονται από 4 μόλις μεγάλα υδροηλεκτρικά έργα που αιτείται να κατασκευάσει η εταιρεία ΤΕΡΝΑ, στο Νομό Αιτωλοακαρνανίας. Συγκεκριμένα 3 από τα 4 έργα σχεδιάζονται στα ποτάμια του Δήμου Ίναχο (θέση Πύργος 220 MW, θέση Aγ. Γεώργιος 367 MW, Θέση Φιλος 142 MW) και ένα στο Δήμο Παρακαμπυλίων - θέση Τσουγκαριά 72 MW.
Η ΤΕΡΝΑ ήδη κατασκευάζει ακόμη ένα μεγάλο υδροηλεκτρικό 60MW στο Αυλάκι Αχελώου.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)