Σχόλια για τις Αλλαγές στο Νόμο για τις ΑΠΕ

Με το νομοσχέδιο που παρουσιάστηκε στις 8 Δεκεμβρίου από την Υπουργό Περιβάλλοντος, και το οποίο αφορά αλλαγές πάνω σε ισχύουσα νομοθεσία, σχετικά με την προστασία του περιβάλλοντος και τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, γίνεται εμφανής ο προσανατολισμός της κυβέρνησης στην μεγαλύτερη διείσδηση των ΑΠΕ στην παραγωγή ενέργειας, αλλά και την επιτάχυνση των διαδικασιών έκδοσης αδειών ΑΠΕ.

Η εστίαση στη χρήση των ΑΠΕ γίνεται εμφανής από τους φιλόδοξους στόχους για παραγωγή μέχρι και 40% της ενέργειας από Ανανεώσιμες Πηγές μέχρι το 2020. Για να επιτευχθούν αυτοί οι στόχοι, ρυθμίζονται πολλές από τις διαδικασίες αδειοδότησης, οι οποίες καθυστερούν ή εμποδίζουν την απρόσκοπτη ανάπτυξη των ΑΠΕ, αλλά και γίνονται και βασικότερες αλλαγές σε προηγούμενα και ευρύτερου αντικειμένου νομοσχέδια, όπως του Ν. 1650 του 1986 «Για την προστασία του περιβάλλοντος»

Συγκεκριμένα, με το άρθρο 8 του νέου νομοσχεδίου, τροποποιούνται μεταξύ άλλων, το άρθρο 8 του Νόμου 1650/86, «προωθώντας τις ΑΠΕ, κατά προτεραιότητα σε σχέση με τις τοπικές επιπτώσεις, ως μέσο για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής , την προστασία της ατμόσφαιρας, τον βιώσιμο ενεργειακό εφοδιασμό της χώρας, την επίτευξη της αειφόρου ανάπτυξης και τη βιώσιμη αξιοποίηση των πηγών του εθνικού πλούτου.»

Με το ίδιο άρθρο του νέου νομοσχεδίου, τροποποιείται και το άρθρο 19 του Νόμου 1650/86, επιτρέποντας την κατασκευή έργων ΑΠΕ στις προστατευόμενες κατά το Νόμο περιοχές, εκτός από τις περιοχές Απολύτου Προστασίας της Φύσης, τα κηρυγμένα Διατηρητέα Μνημεία της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς, τις οριοθετημένες Αρχαιολογικές Ζώνες Προστασίας Α και τους Υγρότοπους Διεθνούς Σημασίας (Ραμσάρ). Επιτρέπεται δηλαδή πλέον η κατασκευή έργων ΑΠΕ σε Περιοχές Προστασίας της Φύσης - Εθνικά Πάρκα, σε περιοχές Προστατευόμενων Φυσικών Σχηματισμών, Προστατευόμενα Τοπία, περιοχές οικοανάπτυξης, Δίκτυο NATURA.

Όλα αυτά θα ακουγόντουσαν λογικά και θεμιτά, αν συνέβαιναν δύο πράγματα:

Πρώτον, αν τα έργα ΑΠΕ είχαν μελετηθεί χωροταξικά, τόσο σε κεντρικό επίπεδο όσο και σε τοπικό, ώστε να επιλέγονταν για κατασκευή οι περιοχές που έχουν το κατάλληλο δυναμικό, αλλά χωρίς να θίγονται προστατευόμενες φυσικές περιοχές, και περιοχές τουριστικής αξιοποίησης και διατηρώντας μια ισορροπημένη κατανομή των έργων ΑΠΕ στην επικράτεια.
Πως θα δεχθούν κάποιοι Νομοί που έχουν προσανατολίσει την ανάπτυξή τους στον τουρισμό, να δεχθούν την εγκατάσταση μεγάλου ποσοστού σταθμών ΑΠΕ στο έδαφός τους και μάλιστα σε περιοχές που οι ίδιοι θεωρούν τουριστικές;

Δεύτερον, αν τα έργα ΑΠΕ εγκαθίστανταν ως δια μαγείας στις προστατευόμενες περιοχές, χωρίς κατά την φάση κατασκευής τους να διαταραχθεί το οικοσύστημα ή κατά τη φάση λειτουργίας τους δεν εμποδιζόταν η σωστή λειτουργία του.
Όλοι γνωρίζουμε πως για την κατασκευή ενός υδροηλεκτρικού έργου ή ενός αιολικού πάρκου, απαιτείται η χάραξη οδών σε παρθένα συνήθως βουνά. Οδών που φτιάχτηκαν για τη κατασκευή, λειτουργία και συντήρηση του Έργου κι επομένως δεν θα αποκατασταθούν. Οδών που τραυματίζουν το παρθένο οικοσύστημα, αποκόπτοντας την ομοιογένειά του και δίνουν πρόσβαση σε εξωγενείς παράγοντες που συντελούν στην αλλοίωση και φθορά του. Οδών που εφόσον φτιάχτηκαν θα χρησιμοποιούνται και από άλλους – όχι τόσο «πράσινων ηθών» χρήστες, που αποτελούν εν δυνάμει απειλή για την επιβίωση της άγριας ζωής.

Ειδικότερα στο θέμα των Υδροηλεκτρικών έργων, δυο αμφισβητούμενα σημεία του προηγούμενου νόμου για τις ΑΠΕ, υιοθετήθηκαν και απ’ το νέο νομοσχέδιο.

Πρώτον, η άνοδος σε 15 MW του ορίου των 10 MW για να θεωρηθεί ένα υδροηλεκτρικό έργο ως «Μικρό» με την οποία άνοδο μεγάλωσε κατευθείαν η κλίμακα των κατασκευαζόμενων έργων, τόσο σε μέγεθος φράγματος, όσο και σε μήκη αγωγών μεταφοράς νερού κι επομένως έκτασης της επέμβασης στο φυσικό περιβάλλον.

Δεύτερον, η θεώρηση ως οικολογικής ροής ως το 30% της καλοκαιρινής ροής. Η οικολογική ροή, η ροή δηλαδή που αφήνεται να ρέει στην κοίτη του ποταμού, όταν η κυρίως ροή εκτρέπεται μέσω σωλήνων προς το σταθμό παραγωγής ενέργειας, πρέπει να είναι ικανή σε ποσότητα και ποιότητα, ώστε να μην επηρεαστεί η βιωσιμότητα του οικοσυστήματος στο τμήμα ποταμού που εκτρέπεται η κυρίως ροή. Το 30% που έχει προβλεφτεί, προκύπτει από ανάλογες πρακτικές σε άλλες χώρες με διαφορετικές όμως συνθήκες, ιδιαίτερα σε εποχιακές παροχές νερού, πλάτη και βάθη ποταμών.

Στην Ελλάδα, όπου τα ποτάμια είναι κυρίως μικρού όγκου και έχουν μεγάλες διαφορές παροχής νερού το καλοκαίρι από ότι την άνοιξη και το χειμώνα, το προβλεπόμενο ποσοστό του 30% της καλοκαιρινής ροής είναι πολύ μικρό για τη σωστή λειτουργία του ποτάμιου οικοσυστήματος.
Ο κύκλος ζωής στα οικοσυστήματα των ελληνικών ποταμών έχει στηθεί στη βάση των εναλλαγών χαμηλής και υψηλής στάθμης ποταμού, τόσο για την τροφοδοσία της κοίτης και των όχθεων με θρεπτικά συστατικά από τις ανάντι περιοχές, όσο και για την κίνηση και αναπαραγωγή των ψαριών στο ποτάμι. Αν κάποιο κομμάτι του ποταμού παραμείνει επί μακρόν με το 30% της χαμηλότερης προβλεπόμενης από τη φύση ροής, δηλαδή της καλοκαιρινής, είναι σίγουρο πως το τμήμα αυτό του ποταμού θα υποστεί ανεπανόρθωτες ζημιές.

Ένα ακόμη θέμα το οποίο θα περιμέναμε να αντιμετωπισθεί με το παρών νομοσχέδιο, είναι και το θέμα της εφαρμογής των μελετών περιβαλλοντικών επιπτώσεων. Υπάρχει βέβαια η αναφορά στη δημιουργία ενός «Πράσινου Ταμείου» το οποίο θα χρηματοδοτείται με τμήμα του ειδικού τέλους ΑΠΕ που παρακρατείται από την πώληση ρεύματος και το οποίο θα ασχολείται με τις περιβαλλοντικές μελέτες, πράγμα θετικό. Αυτό που δεν ξεκαθαρίζεται όμως, είναι το ποιος θα ελέγχει τις περιβαλλοντικές μελέτες που υποβάλλονται απ’ τους ενδιαφερόμενους κατασκευαστές – παραγωγούς και το σημαντικότερο ποιος θα ελέγχει κατά πόσο η κατασκευή θα ακολουθεί τις περιβαλλοντικές μελέτες.
Είναι γνωστές οι παρεκκλίσεις από τις μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων, που έχουν συμβεί κατά την κατασκευή ανάλογων έργων, με τα μπάζα απ’ τις εκσκαφές να σπρώχνονται μαζί με τα δέντρα στην κοίτη των ποταμών, αντί να μεταφερθούν στους προβλεπόμενους χώρους απόθεσης, ή κατά την λειτουργία των έργων, να μην αφήνεται ελεύθερη η οικολογική ροή ή να μην καθαρίζονται οι μπαζωμένες ιχθυόσκαλες.

Τα παραπάνω θα σταλούν στο Υπουργείο Περιβάλλοντος, στο πλαίσιο της δημόσιας διαβούλευσης, που προς τιμήν της η νέα κυβέρνηση έχει ανοικτή στο διαδίκτυο.

Ας ελπίσουμε πως η κυβέρνηση θα δει ψύχραιμα το θέμα της διείσδυσης των ΑΠΕ και δεν θα πάρει μέτρα που αντί να προστατεύσουν το περιβάλλον θα το υπονομεύσουν. Μήπως αυτός δεν ήταν ό κύριος λόγος που διαχωρίσθη το Περιβάλλοντος απ' τα Δημόσια Έργα;

Νίκος Μαυρής