Και νέο ΟΧΙ από κατοίκους στην κατασκευή φράγματος στον Καρπενησιώτη

Διαβάζουμε στον "Ευρυτανικό Παλμό":

Όλο και περισσότεροι είναι οι φορείς στην Ευρυτανία που δηλώνουν την αντίθεσή τους στην κατασκευή Υδροηλεκτρικών φραγμάτων στο τόπο μας. Χθες το απόγευμα πάνω από 100 κάτοικοι των Δήμων Ποταμιάς και Καρπενησίου αλλά και εκπρόσωποι περιβαλλοντολογικών οργανώσεων, βρέθηκαν στην τοποθεσία «ΠΑΤΗΜΑΤΑ», στον Καρπενησιώτη ποταμό, που θα κατασκευαστεί ένα μικρό Υδροηλεκτρικό φράγμα, όπου και εξέφρασαν την έντονη αντίθεσή τους στην κατασκευή αυτού του έργου σε ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα. Στο ίδιο χώρο, είχε πάει ο Δήμαρχος Γιάννης Ίβρος και το Δημοτικό Συμβούλιο καθώς και εκπρόσωποι της Εταιρείας για να δουν από κοντά που θα γίνει το φράγμα. Στη συνέχεια μετακινήθηκαν στο Δημαρχείο, όπου έγινε ενημέρωση από την Εταιρεία στο Δ.Σ. για το φλέγον αυτό ζήτημα κεκλεισμένων όμως των θυρών.



Στην άλλη εφημερίδα της Ευρυτανίας, τα "Ευρυτανικά Νέα" διαβάζουμε

...ότι για την κατασκευή του συγκεκριμένου υδροηλεκτρικού, προ μηνός περίπου, το Δημοτικό συμβούλιο Ποταμιάς εισηγήθηκε κατά πλειοψηφία αρνητικά. Χθες, ωστόσο, η εταιρεία επανήλθε με νέο αίτημα και ζήτησε να παρουσιάσει νεότερα στοιχεία για το έργο• η επένδυση του οποίου θα αγγίξει τα 9 εκατ. ευρώ, ενώ τα ανταποδοτικά οφέλη σύμφωνα με τον κ. Ίβρο, ο οποίος τάσσεται υπέρ της κατασκευής του, για το δήμο θα αγγίξει τα 100.000 ευρώ ετησίως. Ακολούθησε κεκλεισμένων των θυρών παρουσίαση του έργου στο Δημοτικό Συμβούλιο.

Εντωμεταξύ προκλήθηκαν σοβαρά επεισόδια από μερίδα πολιτών, οι οποίοι πέταξαν αυγά κατά των δημοτικών συμβούλων, ενώ στην περιοχή ήταν τρία αστυνομικά οχήματα για την αποφυγή επέκτασης των επεισοδίων.

Σχόλιο των Φίλων των Ποταμών:

Με λίγους απλούς υπολογισμούς διαπιστώνουμε πως αν η ετήσια απόδοση στο Δήμο (το 3% δηλαδή με το νέο νόμο) είναι 100.000 ευρώ, τότε αυτό σημαίνει πως τα ετήσια έσοδα φθάνουν τα 3.3 εκατομμύρια. Έτσι, το πολύ σε 3 χρόνια, η κατασκευάστρια εταιρεία θα έχει αποσβέσει την επένδυση των 9 εκατομμυρίων. Από εκεί και πέρα, όλα τα λεφτά από τα αυξημένα τιμολόγια που θα πληρώνει η ΔΕΗ στους "πράσινους επενδυτές" θα είναι καθαρό κέρδος γι αυτούς. Θα μου πείτε ξέχασες πως το 1.5% θα πηγαίνει κατευθείαν στο λογαριασμό ΔΕΗ των κατοίκων... Μάλιστα, τότε ένα μόλις έργο καλύπτει όλους τους λογαριασμούς όλων των κατοίκων. Ποιά θα είναι τ' αντισταθμιστικά οφέλη απ' όλα τ' άλλα έργα; Γιατί μου 'ρχεται να γελάσω, δεν ξέρω. Ας χαμογελάσω καλύτερα...

Παγκόσμια Ημέρα Νερού

Η 22α Μαρτίου έχει θεσπισθεί σαν "Παγκόσμια Ημέρα Νερού"

Διαβάσαμε τα επίσημα ανακοινωθέντα για την επέτειο, τόσο απ' τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, όσο και απ' την ηγεσία του Υπουργείου περιβάλλοντος.

Ο Κύριος Παπούλιας διαπιστώνει πως:

«Το νερό δεν είναι ένας αστείρευτος πόρος, καθώς οι ωκεανοί, οι λίμνες και τα ποτάμια υφίστανται τις αρνητικές επιπτώσεις της ανθρώπινης δραστηριότητας. Σε όλο τον κόσμο, μια σειρά από υδάτινους πόρους, εξαφανίζονται. Μια καταστροφή που, τελικά, υπονομεύει την ίδια μας την ύπαρξη. Παράλληλα καθημερινά πεθαίνουν 6.000 παιδιά από έλλειψη νερού, ενώ συνολικά 880 εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο δεν έχουν πρόσβαση σε καθαρό νερό.
Η προσεκτική διαχείριση των υδάτινων πόρων και η εξισορρόπηση των διάφορων αναγκών για νερό είναι πλέον ζητήματα ζωτικής σημασίας. Πρέπει να ευαισθητοποιηθούμε όλοι»

Βεβαίως και να ευαισθητοποιηθούμε κύριε Πρόεδρε. Αλλά θα πρέπει και η Πολιτεία να δράσει, να σχεδιάσει, να προστατέψει.

Στην Ελλάδα βέβαια, πρόβλημα πρόσβασης σε πόσιμο νερό δεν είχαμε έως τώρα. Μετά τις τελευταίες βέβαια αποκαλύψεις για ανίχνευση εξασθενημένου χρωμίου και άλλων βλαβερών για την ανθρώπινη υγεία στον υδροφόρο ορίζοντα των περιοχών περί τον Ασωπό, αρχίζουμε να βλέπουμε πιο οικεία τα προβλήματα που ως τώρα αντιμετώπιζε μόνο ο Τρίτος Κόσμος.

Το νερό είναι δημόσιο αγαθό και ως δημόσιο αγαθό πρέπει να διαφυλάσεται και να διαχειρίζεται. Η χωρίς προγραμματισμό και μελέτη χρήση του για τις ανάγκες κάποιων δε μπορεί να χαρακτηριστεί δημόσιο ώφελος. Ακόμα και η χρήση του για σκοπούς που ωφελούν αρκετούς μπορεί να αποβεί καταστροφική αν αυτή του η χρήση επηρρεάσει τη φυσική ισορροπία. Πρέπει να είμαστε προσεκτικοί και μετρημένοι με τη διαχείριση των υδάτων και να μελετούμε διεξοδικά όλες τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις από την όποια χρήση.

Οι γεωτρήσεις μπορεί να φέρνουν νερά στις καλλιέργειες αλλά κατεβάζουν τον υδροφόρο ορίζοντα και ευθύνονται για την υφαλμύρωση των υδάτων.

Οι εκτροπές των ποταμών, είτε για άρδευση είτε για ύδρευση, επηρρεάζουν άμεσα και πολυποίκιλα την κατάσταση του παραποτάμιου περιβάλλοντος και ολόκληρης της ζωϊκής αλυσίδας γύρω απ' αυτό.

Η χρήση των ποταμών για ενεργειακούς λόγους, με την κατασκευή και λειτουργία υδροηλεκτρικών έργων, έχουν πιο τοπικές αλλά εξίσου καταστροφικές συνέπειες στα παραποτάμια οικοσυστήματα και τους γύρω οικισμούς.

Από την πλευρά του το νέο Υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, τονίζει:

«Η Ελλάδα είναι μία σχετικά ευνοημένη υδρολογικά χώρα της Μεσογείου, αν και σε περιόδους ανομβρίας δημιουργούνται προβλήματα διαθεσιμότητας νερού λόγω της αναντιστοιχίας χρονικής και χωρικής κατανομής των βροχοπτώσεων σε σχέση με τη ζήτηση. Παράλληλα, η ποιοτική κατάσταση των υδάτων δεν παρουσιάζει ιδιαίτερα οξυμένα προβλήματα σε ότι αφορά τοξικούς ρύπους, εκτός από συγκεκριμένες περιπτώσεις, αλλά η ρύπανση από τις αστικές και τις γεωργικές δραστηριότητες έχει οδηγήσει στην υποβάθμιση των επιφανειακών και των υπόγειων νερών σε πολλές περιοχές της χώρας.

Το νέο υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, αναγνωρίζοντας τη σημασία αλλά και πολυπλοκότητα του εγχειρήματος αναμορφώνει και αναβαθμίζει τις αρμόδιες υπηρεσίες, εκσυγχρονίζει το θεσμικό πλαίσιο και τους ελεγκτικούς μηχανισμούς ενώ δρομολογεί και εξασφαλίζει τους πόρους για όλες τις απαιτούμενες συγκροτημένες δράσεις. Καθοριστική σημασία για την ορθή διαχείριση των υδάτων έχει η εκπόνηση των διαχειριστικών σχεδίων, η οποία έχει ήδη αρχίσει».

Φωτό: Τα φαραονικά έργα της Εκτροπής του Αχελώου, στη Συκιά Αργιθέας

Ας ελπίσουμε πως το νεόδμητο Υπουργείο Περιβάλλοντος θα προσεγγίσει το θέμα διαχείρισης των υδάτων με περισσότερο περιβαλλοντικά και λιγότερο ανθρωποκεντρικά κριτήρια και πως θα προχωρήσει όλα τα διαχειριστικά σχέδια για τα νερά.

Ας ελπίσουμε πως δεν θα επιβεβαιωθούν αυτοί που λένε πως το "σημερινό πάντρεμα" υπουργείων περιβάλλοντος και ενέργειας δεν θα είναι το ίδιο καταστροφικό με το "τότε πάντρεμα" υπουργείων περιβάλλοντος και δημοσίων έργων, μια που τα μεγάλα έργα που εξαγγέλονται είναι πλέον ενεργειακά.

Ας ελπίσουμε τέλος πως η επόμενη παγκόσμια ημέρα νερού δεν θα μας βρει στην Ελλάδα με περισσότερους Ασωπούς, με μικρότερους Αχελώους και με εκατοντάδες εργοτάξια σε κάθε ποτάμι και ρεματιά.

Ποταμός Κότσαλος

Ο ποταμός Κότσαλος είναι ένας απ' τους μεγάλους παραπόταμους του Εύηνου. Αποστραγγίζει τα δυτικά βουνά της Ναυπακτίας, από την Άνω Χώρα και το Σίμο, μέχρι την Αμπελακιώτισσα και τον Πλάτανο. Στο επάνω τμήμα του, μεταξύ Άνω Χώρας και Αμπελακιώτισσας, είναι τα στενό φαράγγι του Κάκαβου, το οποίο είναι και επισκέψιμο μέσω ενός πετρόχτιστου μονοπατιού που παλιά ένωνε τα δυο χωριά και το οποίο επισκευάστηκε πρόσφατα.

Μετά την έξοδο του Κάκαβου, κάτω απ' τη Πόδο, το ποτάμι κυλάει ανάμεσα σε βαθιά, δασωμένα φαράγγια. Μια ιδέα του ποταμού μπορούμε να πάρουμε από ψηλά, ακολουθώντας το χωματόδρομο από Ποκίστα προς Μηλιά, Δορβιτσιά και Πόδο.


Το Σάββατο 20 Μαρτίου προσεγγίσαμε απ' αυτή ακριβώς τη διαδρομή τον Κότσαλο και ακολουθήσαμε με τα καγιάκ μας τη ροή του, από τη γέφυρα Πόδου - Αμπελακιότισας ως τη γέφυρα Ποκίστας - Πλάτανου. Ενδιάμεσα περάσαμε κι απ' τη γέφυρα της Χόμορης.

Εικόνες απ' την είσοδο του ποταμού


Το ποτάμι είναι πολύ όμορφο. Δασωμένο με πλατάνια σ' όλη του την πορεία και στολισμένο με βράχινα χαμηλά φαράγγια, που όμως δεν απαγορεύουν την πρόσβαση με τα πόδια. Στην κατά τη ροή δεξιά όχθη μάλιστα, υπάρχει στο πρώτο κομμάτι και παλιό πέτρινο μονοπάτι. Μετά τη Χόμορη, πέφτει απ' τ' αριστερά και ένα ακόμη μεγάλο ρέμα, η Δρακόβρυση.

Εικόνες απ' το κομμάτι του ποταμού, μεταξύ Πόδου και Χόμορης


Δυστυχώς σε αυτό το κομμάτι του ποταμού δεν συναντήσαμε κάποια τοξωτή γέφυρα, απ' αυτές που κοσμούν τα περισσότερα ελληνικά ποτάμια - μόνο κάτι ερείπια πριν τη γέφυρα της Χόμορης. Τα εναπομείναντα πέτρινα γεφύρια είναι πιο ψηλά στον Κάκαβο και πιο χαμηλά, μετά τη Δορβιτσιά. Συναντήσαμε όμως ένα τοπίο εξαιρετικής φυσικής ομορφιάς και μια εικόνα που θα μείνει για πάντα χαραγμένη στη μνήμη.

Στο φαράγγι της Χόμορης, στα μισά περίπου για τη γέφυρα της Ποκίστας, τα δέντρα που στέκονται ψηλά πάνω απ' τις δυο όχθες, έχουν λυγίσει τα κλαριά τους φτιάχνοντας μια φυσική αψίδα που υποδέχεται και τιμά τους τυχερούς επισκέπτες. Αυτή την εικόνα θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας.

Δυστυχώς, ο Κότσαλος, όπως και τα μικρότερα ρέματα που τον τροφοδοτούν, η Δρακόβρυση και το Ξηρόρεμα του Πόδου, απειλούνται άμεσα από την κατασκευή υδροηλεκτρικών έργων. Έχουν κατατεθεί αιτήσεις και έχουν εκδοθεί άδειες παραγωγής για τρία υδροηλεκτρικά έργα, το ένα μάλιστα δίδυμο.


Στο χάρτη επάνω (τμήμα του υπό κατασκευή χάρτη με τα σχεδιαζόμενα υδροηλεκτρικά στην Ελλάδα) βλέπετε στο κέντρο τα τρία σχεδιαζόμενα υδροηλεκτρικά στον Κότσαλο. Αριστερά ανάλογα ΥΗΕ στα Φιδάκια και δεξιά στο Μόρνο. (Μπορείτε πάντα να κλικάρετε πάνω στη φωτό για μεγαλύτερη διάσταση)

Μικρό ΥΗΕ Ρέμα Κότσαλος & Ρέμα Δρακόβρυση
Ισχύς: 2.79 MW
Φορέας: ΑΜΙΑΝΤΙΤ Greek Power AE
Θέση 1ης Υδροληψίας στο συμβολή του ρέματος της Χόμορης
Θέση 2ης Υδροληψίας στο ρέμα της Δρακόβρυσης στο ύψος της Μηλιάς
Θέση Υδροηλεκτρικού Σταθμού στον Κότσαλο, στο ύψος της Αγίας Τριάδας
Βρίσκεται στο στάδιο αδειοδότησης. Έχει την Άδεια Παραγωγής ΑΔ-00431


Το ρέμα της Δρακόβρυσης

Μικρό ΥΗΕ Πόδος, Ρέμα Ξηρόρεμα
Ισχύς: 0.60 MW
Φορέας: Ηλέκτωρ ΑΕ
Θέση Υδροληψίας στο ρέμα Ξηρόρεμα, στη θέση του δρόμου από την Πόδο.
Θέση Υδροηλεκτρικού Σταθμού στη συμβολή με τον Κότσαλο, 300 περίπου μέτρα μετά τη γέφυρα Πόδος - Αμπελακιώτισσα.
Βρίσκεται στο στάδιο αδειοδότησης. Έχει την Άδεια Παραγωγής ΑΔ-00424

Το τρίτο υδροηλεκτρικό είναι περίπου 1200 μέτρα μετά

Μικρό ΥΗΕ Πηγή Κότσαλου
Ισχύς: 3.18 MW
Φορέας: Ηλέκτωρ ΑΕ
Θέση Υδροληψίας στον Κότσαλο 1200 περίπου μέτρα ανάντι της γέφυρας Ποκίστας-Πλάτανου
Θέση Υδροηλεκτρικού Σταθμού 1000 περίπου μέτρα μετά τη γέφυρα Ποκίστας-Πλάτανου
Βρίσκεται στο στάδιο αδειοδότησης. Έχει την Άδεια Παραγωγής ΑΔ-00426

Επάνω και κάτω:Ο Κότσαλος στη γέφυρα της Χόμορης. Αν υλοποιηθούν τα υδροηλεκτρικά, μόνο φωτογραφίες σαν αυτές θα μας θυμίζουν το ποτάμι όταν αυτό ζούσε...

Να σημειώσω εδώ πως εφόσον έχει δοθεί Άδεια Παραγωγής, το έργο μπορεί να γίνει εφόσον δεν υπάρχουν αντιρρήσεις από το Δασαρχείο, την Αρχαιολογία, τις τοπικές κοινότητες και δημοτικές αρχές.

Οι Φίλοι των Ποταμών βρέθηκαν στον Κότσαλο και πιστεύουν πως το όμορφο αυτό ποτάμι μπορεί να αξιοποιηθεί τουριστικά, είτε ως προορισμός για καγιάκ, μια και το επίπεδο δυσκολίας που συναντάμε είναι εύκολο έως μέτριο, είτε ως γενικός φυσιολατρικός προορισμός.
Το υπάρχον πέτρινο μονοπάτι που κατασκεύασαν οι παλιοί στα βράχινα τοιχώματα του Κότσαλου (φωτό επάνω), σίγουρα μπορεί να συντηρηθεί - συμπληρωθεί και ν' αποτελέσει μια υπέροχη πεζοπορική εκδρομή, όπως αυτή που υπάρχει και το επάνω τμήμα του Κότσαλου, το φαράγγι του Κάκαβου.

Πεζοπόρος στη γέφυρα του Κάκαβου. Φωτό από Blog Κλεπά Ναυπακτίας

Η ομορφιά είναι εκεί. Θα την αφήσουμε να χαθεί; Οι δυνατότητες πρόσβασης και αξιοποίησής της για έναν υγιειή φυσιολατρικό τουρισμό είναι στο χέρι μας.

Αναβίωσε ο θρύλος της Δρακότρυπας

Αναδημοσίευση του άρθρου του Μάκη Νοδάρου από την Ελευθεροτυπία

Ο θρύλος του τρομερού δράκου που βγήκε πριν από πολλά χρόνια από τα σπλάχνα της γης για να αρπάξει την πιο όμορφη κοπέλα της Κρυόβρυσης στον Δήμο Λασιώνος στην Ηλεία, αναβίωσε ξαφνικά τις τελευταίες εβδομάδες, καθώς το μυθικό θεριό ύστερα από αιώνες επέστρεψε για να αρπάξει αυτή τη φορά τα νερά του ποταμού Βυνίκου.
Πριν από μερικές ημέρες οι κάτοικοι της περιοχής είδαν έκπληκτοι τα νερά του μικρού παραπόταμου του Πηνειού, που αποτελεί και το φυσικό όριο της Ηλείας με την Αχαΐα, να χάνονται μυστηριωδώς μέσα σε μια μεγάλη τρύπα στο έδαφος και να εμφανίζονται περίπου πεντακόσια μέτρα μετά.

«Η κοίτη σε σημαντικό μέρος στέρεψε και τα νερά του μικρού ποταμού άρχισαν να μπαίνουν σε μια μεγάλη τρύπα που άνοιξε στο έδαφος και να βγαίνουν ξανά από μια τρύπα σε απόσταση περίπου 500 μέτρων. Το φαινόμενο έχει προκαλέσει την περιέργεια των κατοίκων της Κρυόβρυσης και φυσικά έχουμε καλέσει ειδικούς να μας δώσουν μια εξήγηση», λέει στην «Ε» ο δήμαρχος Λασιώνος Βασίλης Παπαντώνης και προσθέτει:

«Εκτός της επιστημονικής εξήγησης, το φαινόμενο συνδέεται και με τον θρύλο της Δρακότρυπας. Μιας πελώριας τρύπας, περίπου ένα χιλιόμετρο μακριά, μέσα στην οποία χάνονται ξανά τα νερά του ποταμού για να εμφανιστούν έπειτα από δεκάδες χιλιόμετρα. Από εκεί, όπως λένε οι θρύλοι και οι γέροντες της περιοχής, βγήκε ο δράκος και άρπαξε την πιο όμορφη κοπέλα της Κρυόβρυσης αναγκάζοντας τους χωρικούς να μεταφέρουν το χωριό τους πιο ψηλά... Κάποιοι σήμερα λένε ότι ο δράκος επέστρεψε για να αρπάξει τα νερά του ποταμού Βυνίκου...».

Φιδάκια Αιτωλοακαρνανίας. Μπαζώνοντας την ομορφιά

Τα Φιδάκια είναι ένα ποτάμι που επισκεπτόμαστε αρκετά συχνά. Σε απόσταση 3.5 περίπου ωρών απ’ την Αθήνα, το φυσικό αυτό διαμάντι του Δήμου Θέρμου είναι μια πρώτης τάξεως δικαιολογία για μας τους καγιάκερς της πρωτεύουσας να ξεφύγουμε από το κλεινόν άστυ (το κλεινόν ίσως παρομοιάζει το γεγονός πως η πόλη μας κλείνει, μας παγιδεύει μέσα της;) και να ζήσουμε μια μέρα γεμάτη φύση, βουνό και ποτάμι, δέντρα, βράχια και νερά, πέτρινα γεφύρια και ερείπια παλιών αρχοντικά φτιαγμένων σπιτιών.


Τα Φιδάκια είναι ένας απ’ τους κύριους παραπόταμους του άλλοτε κραταιού Ευήνου, που δυστυχώς μετά την κατασκευή του φράγματος του Αγίου Δημητρίου και της εκτροπής μέρους των υδάτων του στο Μόρνο κι από εκεί στην Αθηναϊκές βρύσες, έχει χάσει μέρος της δύναμής του και της παλιάς του αίγλης.
Ακόμα βέβαια τα φαράγγια του είναι ζωντανά και η φύση, αν και πιο διψασμένη, καταφέρνει να επιζεί μακριά απ’ τον σύγχρονο άνθρωπο και την βία του πολιτισμού του. Όσο ο Εύηνος και τα Φιδάκια κυλούν μέσα σε απότομα φαράγγια, μακριά από δρόμους και οικισμούς, η φύση θριαμβεύει, δημιουργώντας εικόνες ανείπωτης ομορφιάς και φτιάχνοντας μνημεία φυσικού δέους, κρυμμένα απ’ τα μάτια των πολλών.


Όταν όμως οι δρόμοι των ανθρώπων πλησιάζουν το ποτάμι, αυτό γίνεται μάρτυρας και αποδέκτης τόσο του θαυμασμού όσο και της αδιαφορίας και του εξευτελισμού. Όσοι άνθρωποι έχουν την τύχη ν’ αγαπούν τη φύση για την ομορφιά της και την ψυχική γαλήνη που προσφέρει, στέκονται στο γεφύρι και θαυμάζουν τη μαστοριά του παλιού τεχνίτη της πέτρας, που ένωσε τις απέναντι όχθες του ποταμού, ενώνοντας μαζί και τον πολιτισμό και τις τύχες των απέναντι χωριών που άλλοτε έσφυζαν ζωής.

Γεφύρι και νερόμυλος στη Διποταμιά. Φωτό από την ιστοσελίδα του Δήμου Θέρμου


Δεν είναι όμως το γεφύρι το μόνο αξιοθέατο κι αξιοθαύμαστο. Το ίδιο το ποτάμι, αν το προσέξεις καλύτερα κρύβει πολλές χαρές και συναισθήματα. Όσο λιτό κι απλοϊκό κι αν φαίνεται το τοπίο πάνω απ’ το γεφύρι, πρέπει να κάνεις τον κόπο να προχωρήσεις λίγο πιο κάτω. Πιο κάτω, εκεί που τα ψηλά τα δέντρα κρέμονται απ τ’ απότομα βράχια, οι κροκάλες στην όχθη μπλεγμένες με τις ρίζες των πλατανιών και τα πουρνάρια, τα τρεχούμενα νερά που στολίζουν σα δαντέλες τις κρυστάλλινες λίμνες με τ αεικίνητα πιτσιλωτά ψάρια. Εκεί που τα ζώα του βουνού, μικρά και μεγάλα που έρχονται να ξεδιψάσουν ή να κυνηγήσουν στο ποτάμι.

Όλα αυτά τα ωραία αποκαλύπτονται στον περιπατητή που θα τολμήσει να πάρει το μονοπάτι δίπλα στην όχθη. Στον ψαρά που θα περπατήσει με το καλάμι του κόντρα στο ρέμα. Στον καγιάκερ που όπως διασχίζει κάποιο ήρεμο φαράγγι, θ’ αφήσει το βλέμμα του να περιπλανηθεί στους περίτεχνους γεωλογικούς σχηματισμούς των βράχων, τα πολύχρωμα φυλλώματα των δένδρων και το βαθύ τιρκουάζ των διάφανων νερών. Θ’ αφήσει την ακοή του ν’ ακολουθήσει τα πουλιά που φωλιάζουν στα φυλλώματα και να προϋπαντήσει τους καταρράκτες που περιμένουν στην επόμενη στροφή. Θα επιτρέψει στην όσφρησή του να γεμίσει μ’ αρώματα άγριων βοτάνων και λουλουδιών, που όμοιά τους δεν συναντάς άλλού.


Δυστυχώς, λίγοι κάνουν την υπέρβαση και μπαίνουν στο κόσμο του πραγματικού ποταμού. Για κάποιους είναι αρκετή αυτή η σύντομη εικόνα της όμορφης φύσης πάνω απ’ το γεφύρι. Μια σύντομη στάση στο ταξίδι τους με τ’ αυτοκίνητο που όμως είναι τόσο αναζωογονητική, τόσο πολύτιμη. Μια στάση που είναι ίσως για πολλούς, ο τελευταίος δεσμός με την φύση, με την σχέση ανθρώπου – φύσης που κάποτε ήταν τόσο στενή.


Ακόμα κι αυτή την σύντομη επαφή όμως, έχουμε βαλθεί να την χαλάσουμε. Είτε με την αδιαφορία μας, είτε με την ανοχή μας, είτε με τις ανεύθυνες πράξεις μας, καθημερινά στιγματίζουμε τη φύση μετατρέποντάς την σε σκουπιδότοπο. Κάθε χρονιά που ερχόμαστε στα Φιδάκια, έχουμε την ελπίδα πως δεν θα δούμε άλλα σκουπίδια στις όχθες του ποταμού, εκεί που ο δρόμος φτάνει και περνά το ποτάμι, κάτω απ' τη Μάντρα.


Δεν έχουμε την αυταπάτη πως κάποιοι θα καθαρίσουν τις πλαγιές απ’ τα μπάζα και τα σκουπίδια που έριξαν κάποιοι «μη γνωστικοί» αλλά έχουμε την ελπίδα πως κάποια στιγμή θα σταματήσει αυτή η ντροπή.



Το 2005 και το 2007 αναδείξαμε το πρόβλημα με τα μπάζα που συσσωρεύονται στις όχθες του ποταμού, στη γέφυρα της Μάνδρας. Αυτή τη χρονιά, όχι μόνο τα μπάζα από υαλοβάμβακες και άλλα αδιάλυτα μονωτικά υλικά, έφτασαν να σχηματίζουν βουνά στην όχθη δίπλα στη γέφυρα, αλλά η ρίψεις μπαζών και σκουπιδιών επεκτάθηκαν και σε άλλες περιοχές, πιο ψηλά στο ποτάμι, στις κατηφόρες από τον Ταξιάρχη προς τη γέφυρα για Δρυμώνα (φωτό κάτω).



Δυστυχώς, αν και αναδυκνείουμε απ' το 2005 το ζήτημα και απευθυνθήκαμε και στο Δήμο Θέρμου (δείτε την επιστολή των Φίλων των Ποταμών, εδώ), όχι μόνο δεν λύθηκε το πρόβλημα, αλλά γιγαντώθηκε. Μπορεί βέβαια αυτή η εικόνα ν’ αποτελεί πρόβλημα για μας, τους ρομαντικούς φυσιολάτρες επισκέπτες, αλλά για την τοπική κοινωνία ν’ αποτελεί διευκόλυνση μέχρι και παραδοσιακή αντιμετώπιση του προβλήματος. Οι τοπικές αρχές όμως, που υποχρεούνται να χαράζουν πολιτικές και να παίρνουν μέτρα για την προστασία και την ανάδειξη του περιβάλλοντος, τι κάνουν για ν’ αντιμετωπίσουν το φαινόμενο;

Κύριε Δήμαρχε.
Έχετε το προνόμιο να ζείτε σ’ ένα φυσικό παράδεισο. Έχετε την αρμοδιότητα και τη δύναμη να τον διαφυλάξετε για τους πολίτες σας, αλλά και για τους επισκέπτες σας. Στα χωριά σας είδαμε μεγάλες πλατείες με εκτεταμένες επενδύσεις πέτρας. Είδαμε νέους ασφαλτοστρωμένους δρόμους. Στον ιστοχώρο του δήμου σας περιπλανηθήκαμε σε φωτογραφίες υπέροχων τοπίων και σχεδιάσαμε ήδη τις επόμενές μας εξορμήσεις.
Εικόνες σαν αυτή στη γέφυρα της Μάνδρας, υπονομεύουν όλο το έργο σας και "πληγώνουν την καρδιά μας", όπως έγραψε για το θέαμα ένας άλλος φίλος. Θα κάνετε επιτέλους κάτι;

Η παραπάνω ανοικτή επιστολή, κοινοποιείται στο Δήμο Θέρμου και άλλους αρμόδιους φορείς. Ίσως κάποιος ευαισθητοποιηθεί ν' απαντήσει, ή ακόμα καλύτερα, ευαισθητοποιηθεί και πάει να μαζέψει τα σκουπίδια πριν τα πάρει το ποτάμι...

Έκθεση φωτογραφίας Αnsel Adams στο Μουσείο Μπενάκη

Μία έκθεση με έργα ενός από τους σημαντικότερους φωτογράφους του 20ού αιώνα πραγματοποιείται από 5 Μαρτίου έως 30 Απριλίου στο Μουσείο Μπενάκη, στο κτήριο της οδού Πειραιώς.

Ο Ανσελ Ανταμς (1902-1984) υπήρξε περισσότερο γνωστός για τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες τοπίων και εθνικών πάρκων των ΗΠΑ. Στις απαράμιλλης ποιότητας και εξαιρετικής οξύτητας εικόνες του αποτυπώνει με μεγαλοπρέπεια την ομορφιά της αμερικανικής φύσης όπως αυτή ήταν πριν την τουριστικοποίησή της. Στον Άνταμς και τις προσπάθειές του για λιγότερη ανάπτυξη και προστασία των μεγάλων φυσικών εκτάσεων μακριά απ' την ανθρώπινη δραστηριότητα, οφείλεται κατά μεγάλο λόγο η εξάπλωση των Εθνικών Πάρκων στην Αμερική

Στις φωτογραφίες του ο Ανσελ Ανταμς απέδωσε όλη την τονική κλίμακα από το λευκό μέχρι το μαύρο με πολλές ενδιάμεσες διαβαθμίσεις του γκρι, ώστε οι εικόνες του να χαρακτηρίζονται για την τέλεια φωτογραφική τους σαφήνεια. Η τεχνοτροπία εκτύπωσης των ασπρόμαυρων φωτογραφιών που ανέπτυξε ο ίδιος και έμεινε γνωστή ως θεωρία του «Ζωνικού Συστήματος» επηρέασε τις μεταγενέστερες γενιές φωτογράφων.

Ansel Adams: The Tetons and the Snake River (1942)

Η έκθεση αποτελείται από 72 πρωτότυπες εκτυπώσεις που επέλεξε ο ίδιος ο καλλιτέχνης κατά τα τελευταία πέντε χρόνια της ζωής του, ως αντιπροσωπευτικά δείγματα της καλλιτεχνικής του δημιουργίας, και τα οποία παρέδωσε, λίγο πριν από το θάνατό του, στη φροντίδα της κόρης του.

Τα εγκαίνια θα γίνουν στις 4 Μαρτίου και η έκθεση θα διαρκέσει από 5 Μαρτίου έως 30 Απριλίου

Αιτήσεις για ακόμη 5 μεγάλα υδροηλεκτρικά από την ΤΕΡΝΑ

Πέντε νέες αιτήσεις για μεγάλα υδροηλεκτρικά έργα και 10 για μικρά, κατατέθηκαν το δίμηνο Ιανουαρίου - Φεβρουαρίου 2010 (όπως διαπιστώνουμε από το Αρχείο Αιτήσεων για χορήγηση Άδειας Παραγωγής Ηλεκτρικής Ενέργειας από ΑΠΕ και ΣΗΘΥΑ της ΡΑΕ).
Οι αιτήσεις για τα μεγάλα υδροηλεκτρικά κατατέθηκαν από την εταιρεία ΤΕΡΝΑ και αφορούν έργα ισχύος από 36 έως 195 MW(συνολικά 638 MW),  στους νομούς Άρτας και Αιτωλοακαρνανίας.

Εντυπωσιακός είναι ο αριθμός αιτήσεων για μεγάλα ΥΗΕ από την ΤΕΡΝΑ, η οποία μόλις το Δεκέμβριο είχε καταθέσει άλλες 4 αιτήσεις για μεγάλα ΥΗΕ στην Αιτωλοακαρνανία, συνολικής ισχύος 800 MW. Με τις 5 νέες αιτήσεις, η συνολική ισχύς που αιτείται να παράγει η ΤΕΡΝΑ φθάνει τα 1439 MW. Ενδιαφέρον θα έχει η γνωμοδότηση της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας αλλά και του Υπουργείου Περιβάλλοντος και των τοπικών φορέων, για το σχεδιαζόμενο ενεργειακό πάρκο του 1.5 GigaWatt στο Νομό Αιτωλοακαρνανίας.

Τα σχεδιαζόμενα έργα απεικονίζονται στον παρακάτω χάρτη, όπου διακρίνονται οι τεχνητές λίμνες των τριών μεγάλων υδροηλεκτρικών του Αχελώου, που λειτουργούν σε Κρεμαστά, Καστράκι και Στράτο.

(Μπορείτε πάντα να κλικάρετε πάνω στην εικόνα για μεγαλύτερη διάσταση)

Συγκεκριμένα, οι νέες αιτήσεις για ΥΗΕ που αναρτήθηκαν στην ιστοσελίδα της ΡΑΕ για το Φεβρουάριο, είναι:

1. Γ-04282 - "ΥΔΑΤΟΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ ΣΠΕΡΧΕΙΑΔΟΣ Ο.Ε.", Θέση: ΓΕΦΥΡΑ ΠΕΡΙΒΟΛΙΟΥ, Δ. ΣΠΕΡΧΕΙΑΔΑΣ, Ν. ΦΘΙΩΤΙΔΑΣ, Ισχύς: 1,92 MW
2. Γ-04283 - "ΤΡΙΤΩΝΑΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ Ε.Ε.", Θέση: ΣΕΠΕΤΟΣ, Δ.Δ. ΑΜΥΓΔΑΛΕΩΝ, Δ. ΑΛΙΦΕΙΡΑΣ, Ν. ΗΛΕΙΑΣ, Ισχύς: 0,827 MW
3. Γ-04284 - "ΥΦΕΝ Α.Ε." Θέση: ΛΑΖΑΡΑΣΚΑ ΓΗΠΕΔΟ ΒΙΟΜΗΧΑΝΟΣΤΑΣΙΟΥ ΥΦΕΝ Α.Ε. (Ο.Τ. Γ1), Ν. ΗΜΑΘΙΑΣ, Δ. ΝΑΟΥΣΑΣ, Ισχύς: 0,745 MW
4. Γ-04291 - ΜΑΛΛΙΟΝΤΑ ΕΠΕ, Θέση: ΚΟΥΚΟΥΒΙΣΤΑ, Δ. ΓΡΑΒΙΑΣ, Ν. ΦΩΚΙΔΑΣ, Ισχύς: 1,1 MW
5. Γ-04295 - ΣΗΦΑΚΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ Α.Ε, Θέση: ΡΕΜΑ ΠΙΣΤΙΛΙΑΠΗ Τα.Δ. ΚΕΦΑΛΟΧΩΡΙΟΥ, Δ. ΜΑΣΤΟΡΟΧΩΡΙΩΝ, Ν. ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ, Ισχύς: 2.0 MW
6. Γ-04296 - ΣΗΦΑΚΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ Α.Ε, Θέση: ΡΕΜΑ ΛΥΓΕΡΗ ΚΕΦΑΛΟΧΩΡΙΟΥ, Δ. ΜΑΣΤΟΡΟΧΩΡΙΩΝ, Ν. ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ, Ισχύς: 0,75 MW
7. Γ-04298 - ΥΔΡΟΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ ΔΑΦΝΗΣ ΟΕ Θέση: ΣΤΕΝΩΜΑ ΔΗΜΟΥ ΑΓΡΑΦΩΝ, Δ. ΚΑΡΠΕΝΗΣΙΟΥ, N. ΕΥΡΥΤΑΝΙΑΣ, Ισχύς: 0,831 MW
8. Γ-04315 - "ΒΙΟΤΕΡ ΜΥΗΣ ΛΕΠΤΟΚΑΡΥΑΣ Α.Ε.", Ρέμα ΟΞΟΥΛΑ, Δ. ΙΤΑΜΟΥ, Ν. ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ,  Ισχύς: 1,3 MW
9. Γ-04320 "ΝΑΝΚΟ ΜΥΗΕ ΑΓΝΑΝΤΙΤΗ Α.Ε.", Ποταμός ΑΓΝΑΝΤΙΤΗΣ, Δ. ΑΓΝΑΝΤΩΝ, Ν. ΑΡΤΑΣ, Ισχύς: 0,76 MW
10. Γ-04333 "ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ Μ. ΕΠΕ", Ν. ΛΑΡΙΣΑΣ Δ. ΚΑΡΥΑΣ Θέση: ΖΗΛΙΑΝΑ Ισχύς: 1,3 MW
11. Γ-04321 "ΤΕΡΝΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ ΑΒΕΤΕ", Θέση: ΠΑΛΙΟΣΤΑΝΗ, Δ. ΒΛΑΧΕΡΝΑΣ, Ν. ΑΡΤΑΣ, Ισχύς: 36,6 MW
12. Γ-04322 "ΤΕΡΝΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ ΑΒΕΤΕ" Θέση: ΔΙΑΣΕΛΛΑ, Δ. ΠΑΡΑΚΑΜΠΥΛΙΩΝ, Ν. ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ, Ισχύς: 171,6 MW
13. Γ-04323 "ΤΕΡΝΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ ΑΒΕΤΕ" Θέση: ΔΙΑΜΟΝΟΠΥΡΓΙΑ, Δ. ΙΝΑΧΟΥ, Ν. ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ, Ισχύς: 195,2 MW
14. Γ-04324 "ΤΕΡΝΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ ΑΒΕΤΕ" Θέση: ΠΟΥΡΝΑΡΑΚΙ, Δ. ΑΜΦΙΛΟΧΙΑΣ & Δ. ΙΝΑΧΟΥ, Ν. ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ, Ισχύς: 138,6 MW
15. Γ-04325 "ΤΕΡΝΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ ΑΒΕΤΕ" Θέση: ΜΑΤΣΟΥΚΙ, Δ. ΣΤΡΑΤΟΥ, Ν. ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ, Ισχύς: 95,8 MW

ΣΥΝΟΛΟ ΙΣΧΥΟΣ : 649,33 MW από τα οποία 637.80 είναι τα 5 μεγάλα υδροηλεκτρικά της ΤΕΡΝΑ

Για τις τέσσερεις αιτήσεις μεγάλων ΥΗΕ του Δεκεμβρίου, μπορείτε να διαβάσετε εδώ

Με το ζόρι προξενιό; Γιατί θεωρούμε τη Μεσοχώρα κομμάτι της εκτροπής του Αχελώου;

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΚΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΑΧΕΛΩΟΥ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΟ ΤΗΣ ΜΕΣΟΧΩΡΑΣ. Η Πανελλαδική Κίνηση Ενάντια στην Εκτροπή του Αχελώου καλεί σε συγκέντρωση και πορεία την Πέμπτη 11/03/2010 στα Προπύλαια στις 18:00.

Δημοσιεύοντας την προγραμματιζόμενη εκδήλωση διαμαρτυρίας - με την ομολογουμένως ευρηματική αφίσα με το σπασμένο φράγμα - το Μάρτιο στην Αθήνα (περισσότερες πληροφορίες εδώ), δεν μπορούμε παρά ν' αναρωτηθούμε για το σκεπτικό του "παντρέματος" της Εκτροπής του Αχελώου με το ΥΗΕ της Μεσοχώρας, αλλά και κατά πόσον αυτό το πάντρεμα υποδαυλίζει την ίδια την Εκτροπή.

Ως Φίλοι των Ποταμών είμασταν πάντοτε ενάντια στην Εκτροπή του Αχελώου. Πάντα θεωρούσαμε πως για να εκτρέψουμε ένα ποτάμι από τη φυσική του ροή και να αναταράξουμε το οικοσύστημα που στηρίζεται σ' αυτό, πρέπει να υπάρχει ιδιαίτερα σοβαρός λόγος. Η εκτροπή του Αχελώου για την άρδευση της Θεσσαλίας δεν μας έχει πείσει για την κρισιμότητα και την σοβαρότητα της. Ιδίως εφόσον δεν έχει γίνει ακόμη μια ολοκληρωμένη μελέτη διαχείρισης υδάτων στη Θεσσαλία. Όταν δεν έχουν μετρηθεί τα διαθέσιμα του Πηνειού, ούτε έχει μελετηθεί η βελτιστοποίηση των υπάρχοντων αρδευτικών δικτύων. Όταν επιμένουμε να συντηρούμε καλλιέργειες που απαιτούν περισσότερο νερό απ' όσο διατίθεται και δεν είναι καν ανταγωνιστικές, με μέλλον στην αγορά.

Αυτό που δεν έχω προσωπικά καταλάβει είναι ο λόγος για τον οποίο εξακολουθεί να συνδέεται το υδροηλεκτρικό έργο της Μεσοχώρας με την εκτροπή του Αχελώου.
Απ' όσο μπορώ να καταλάβω, άσχετα με το πως ξεκίνησε ο σχεδιασμός τους - γιατί ναι, η Μεσοχώρα σχεδιάσθηκε έτσι ώστε να μπορεί να "τροφοδοτεί" το έργο της εκτροπής - είναι δυο αυτόνομα έργα. Μπορεί κάλλιστα να λειτουργήσει η Μεσοχώρα ως υδροηλεκτρικό έργο, χωρίς να γίνει η εκτροπή του Αχελώου.

Θα πείτε, δε μπορεί να μας μιλάς εσύ υπέρ ενός υδροηλεκτρικού...; Κι όμως, επειδή πρέπει πάντα να βλέπουμε το πρόβλημα κατάματα και να μπορούμε να παίρνουμε θέση, αν με ρωτήσετε να σας απαντήσω ξεκάθαρα, αν είμαι υπέρ ή κατά του έργου της Μεσοχώρας, θ' απαντήσω πως σε αυτή τη φάση που βρισκόμαστε τώρα, είμαι υπέρ της λειτουργίας του και θα εξηγήσω τους λόγους. Κάποιοι μπορεί να μη συμφωνούν και ίσως να με κατηγορήσουν, αλλά είναι αυτά που πιστεύω εγώ, οπότε τα καταθέτω επώνυμα ως προσωπική άποψη.
Οι λόγοι που λέω πως ναι, πρέπει να λειτουργήσει η Μεσοχώρα ως υδροηλεκτρικό έργο, ανεξάρτητα από την εκτροπή του Αχελώου στην οποία είμαι ξεκάθαρα αντίθετος, είναι οι εξής:

Πρώτον: Το έργο είναι εδώ και χρόνια ολοκληρωμένο. Έχουν επενδυθεί πολύ μεγάλα ποσά απ' το ελληνικό δημόσιο και πρέπει κάποια στιγμή να γίνει οικονομική απόσβεση.

Δεύτερον: Εδώ και 15 χρόνια, τα έργα έχουν δημιουργήσει στη περιοχή των έργων μια μεγάλη καταστροφή του περιβάλλοντος, με δημιουργία μεγάλων και απότομων πρανών στις πλαγιές, κατολισθήσεις, κλπ. Δεν είμαι υπέρ του τρόπου με τον οποίο έγιναν κάποια πράγματα αλλά έτσι έγιναν. Αυτό δεν αλλάζει. Με τη δημιουργία της λίμνης και αφού πρώτα αφαιρεθεί η βλάστηση στη λεκάνη που θα κατακλυσθεί, το μεγάλο μέρος του κατεστραμμένου περιβάλλοντος θα καλυφθεί από τη λίμνη και η περιοχή θα επανέλθει σε μια οπτική ισορροπία, ενώ μπορούν ν’ απαιτηθούν επιπρόσθετα έργα περιβαλλοντικών αποκαταστάσεων.

Επάνω, το υδροηλεκτρικό της Μεσοχώρας σε φάση κατασκευής το 1993.

Κάτω, το έργο ολοκληρωμένο από το 2000 αναμένει την έναρξη λειτουργίας (η οποία καθυστέρησε από την απόφαση κατασκευής νέας σήραγγας παράκαμψης του οικισμού της Μεσοχώρας και του αιτήματος αποζημίωσης - μετοίκισης και του κατοίκων του τμήματος του οικισμού που δεν θα σκεπαστεί απ' τη λίμνη).

Τρίτον: Οι κάτοικοι της Μεσοχώρας έχουν ήδη αποζημιωθεί για τις περιουσίες που θα χαθούν και οι προσβάσεις προς τα γύρω χωριά έχουν σχεδόν ολοκληρωθεί. Το νέο νομοσχέδιο μεγάλωσε το εύρος των αποζημιώσεων σε μια προσπάθεια να ξεκολλήσει το έργο (για κάποιους απλά σε μια προσπάθεια να μειώσει τις τοπικές αντιδράσεις) Αν κρίνουν κάποιοι πως οι αποζημιώσεις δεν είναι επαρκείς ή απαιτούνται και άλλα έργα και γιατί όχι, επιπλέον αντισταθμιστικά έργα υποδομών, αυτό είναι ένα άλλο θέμα και πρέπει να εξεταστεί, εφόσον όμως υπάρχει συμφωνία ολοκλήρωσης του Έργου.

Τέταρτον και πιστεύω σημαντικότερο: Είναι καλύτερα να πληρώνουμε 30 ιδιωτικά υδροηλεκτρικά; Η απόφαση στροφής σε παραγωγή ενέργειας από μη ρυπογόνες πηγές είναι δεδομένη. Μαζί με την όποια εξοικονόμηση ενέργειας, είναι ξεκάθαρο πως πρέπει να προχωρήσουμε και στην κατασκευή έργων ΑΠΕ. Αν λοιπόν για ν' αναπληρώσουμε τα 160 MW του ΥΗΕ Μεσοχώρας που είναι δημόσιο και ήδη κατασκευασμένο, πάμε σε 30 μικρά υδροηλεκτρικά (μέσου μεγέθους 5 ΜW, με εκτροπή ποταμών και χωματουργικά έργα για 5 έως 7 χιλιόμετρα), που θα κατασκευαστούν μάλιστα από ιδιώτες, χωρίς καμία συμμετοχή του δημοσίου στην επιλογή της θέσης των έργων, το σχεδιασμό, την κατασκευή και τη λειτουργία, μήπως το σύνολο της περιβαλλοντικής καταστροφής θα είναι μεγαλύτερο; Μήπως το οικονομικό αντίτιμο που θα πρέπει να πληρώσουμε για να επιδοτήσουμε τους ιδιώτες να παράγουν τα ίδια 160 MW πράσινης ενέργειας είναι κατά πολύ μεγαλύτερο;

Η στροφή σε έργα ΑΠΕ είναι όπως είπαμε επιβεβλημένη και υπό συνθήκες θεμιτή. Πιστεύω πως μικρά υδροηλεκτρικά έργα, μετά από σωστές μελέτες χωρητικότητας των υδατικών διαμερισμάτων, κεντρικό χωροταξικό σχεδιασμό, σωστές και εφαρμόσιμες περιβαλλοντικές μελέτες και τέλος δημόσια διαβούλευση και συμμετοχή των τοπικών κοινωνιών στην επιλογή θέσης, την κατασκευή και τη λειτουργία, μπορούν να είναι επιτυχημένα.

Το να υπάρχουν κάποια μεγάλα υδροηλεκτρικά έργα με ταμιευτήρες, τα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε ώρες αιχμής, είναι μεγάλο πλεονέκτημα για ένα ενεργειακό σύστημα. Πιστεύω όμως πως αυτά που έχουμε αρκούν. Αν μάλιστα ξεκινήσει ένα πρόγραμμα συντήρησης των υπαρχόντων μεγάλων ΥΗΕ, με εργασίες καθαρισμού των ταμιευτήρων τους από τα φερτά που έχουν συγκεντρωθεί, τη βελτίωση του μηχανολογικού εξοπλισμού τους και την τροποποίηση κάποιων απ’ αυτά σε αντλητικά, τότε μεγιστοποιούμε και το ενεργειακό και το οικονομικό όφελος απ’ αυτά.

Νίκος Μαυρής

Διαβάστε ακόμη: Ενα ενδιαφέρον άρθρο για το χρονικό της εκτροπής του Αχελώου.